Για χρόνια, οι «Βερμούδες» παρέπεμπαν στο Τρίγωνο των Βερμούδων, με τις μυστηριώδεις εξαφανίσεις πλοίων και αεροσκαφών. Σήμερα, οι επιστήμονες εστιάζουν βαθιά κάτω από τον ωκεάνιο πυθμένα.

Εκεί, μια εντυπωσιακή γεωλογική ανακάλυψη ανατρέπει τις γνώσεις μας για τον ωκεάνιο φλοιό. Εντοπίστηκε ένα τεράστιο στρώμα πετρωμάτων, πάχους άνω των 20 χλμ., κρυμμένο κάτω από τον Ατλαντικό Ωκεανό – ένα φαινόμενο που δεν έχει παρατηρηθεί αλλού στον πλανήτη.

Σύμφωνα με τη μελέτη στο Geophysical Research Letters, το στρώμα βρίσκεται κάτω από τον ωκεάνιο φλοιό, αλλά πάνω από τον μανδύα, κάτι που αντιτίθεται στη συνήθη δομή της Γης.

"Κανονικά, κάτω από τον ωκεάνιο φλοιό περιμένουμε να βρούμε απευθείας τον μανδύα. Στις Βερμούδες, όμως, υπάρχει ένα ενδιάμεσο στρώμα που δεν θα έπρεπε να είναι εκεί", εξηγεί ο επικεφαλής της έρευνας, σεισμολόγος Γουίλιαμ Φρέιζερ από το Carnegie Science.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η γιγαντιαία δομή δημιουργήθηκε πριν από 31 εκατομμύρια χρόνια, όταν η περιοχή είχε έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα. Τότε, υλικό από τον μανδύα εισχώρησε στον φλοιό και "πάγωσε" εκεί, σχηματίζοντας μια πυκνή «πλάκα» που λειτουργεί σαν σχεδία.

Το στρώμα αυτό ανυψώνει τον ωκεάνιο πυθμένα κατά περίπου 500 μέτρα, εξηγώντας γιατί οι Βερμούδες «επιπλέουν» ψηλότερα σε σχέση με τις γύρω περιοχές του Ατλαντικού.

Σε αντίθεση με νησιωτικά συμπλέγματα, όπως η Χαβάη, που δημιουργούνται από ενεργά θερμά σημεία του μανδύα, οι Βερμούδες δεν παρουσιάζουν ενεργό ηφαιστειακή δράση εδώ και δεκάδες εκατομμύρια χρόνια.

Ωστόσο, το «ωκεάνιο εξόγκωμα» της περιοχής δεν έχει υποχωρήσει, όπως θα αναμενόταν. Η νέα ανακάλυψη προσφέρει μια πειστική εξήγηση.

Άλλοι γεωλόγοι επισημαίνουν ότι το φαινόμενο συνδέεται με την αρχαία υπερήπειρο Παγγαία. Έρευνες δείχνουν ότι τα ηφαιστειακά πετρώματα των Βερμούδων προέρχονται από βαθιά στρώματα του μανδύα πλούσια σε άνθρακα — υλικό που πιθανότατα «παγιδεύτηκε» εκεί όταν σχηματίστηκε η Παγγαία πριν από εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια.

"Το γεγονός ότι βρισκόμαστε στο γεωλογικό "κέντρο" μιας αρχαίας υπερηπείρου ίσως είναι το κλειδί για να κατανοήσουμε γιατί οι Βερμούδες είναι τόσο μοναδικές", σημειώνει η γεωλόγος Σάρα Μάτσα από το Smith College.

Οι ερευνητές εξετάζουν πλέον άλλα νησιωτικά συμπλέγματα παγκοσμίως, για να διαπιστώσουν αν παρόμοιες δομές υπάρχουν και αλλού ή αν οι Βερμούδες αποτελούν γεωλογική εξαίρεση.

"Μελετώντας ακραία φαινόμενα όπως αυτό, κατανοούμε καλύτερα τόσο τις σπάνιες όσο και τις πιο συνηθισμένες διεργασίες που διαμορφώνουν τη Γη", τονίζει ο Φρέιζερ.

Πηγή: New York Post