Πιστή στο όραμά του, η ελβετική κλινική υποβοηθούμενης αυτοκτονίας Dignitas ανακοίνωσε ότι ο ιδρυτής της, Λούντβιχ Μινέλι, απεβίωσε χρησιμοποιώντας τις υπηρεσίες της, λίγο πριν συμπληρώσει τα 93 του χρόνια. Ο θάνατός του επήλθε το Σάββατο.

Ο Μινέλι, δικηγόρος με ειδίκευση στα ανθρώπινα δικαιώματα, ίδρυσε την Dignitas το 1998. Η οργάνωση έχει βοηθήσει χιλιάδες ανθρώπους να πεθάνουν, συμπεριλαμβανομένων πολιτών από άλλες χώρες που ταξίδεψαν στην Ελβετία ειδικά για αυτόν τον σκοπό. Στην ανακοίνωσή της, η Dignitas τον περιέγραψε ως έναν άνθρωπο που έζησε «μια ζωή για την ελευθερία της επιλογής, της αυτοδιάθεσης και των ανθρώπινων δικαιωμάτων».

Από την ίδρυση της κλινικής, ο υποβοηθούμενος θάνατος έχει νομιμοποιηθεί σε αρκετές χώρες, όπως η Αυστραλία, ο Καναδάς και η Νέα Ζηλανδία. Ωστόσο, οι επικριτές της νομιμοποίησης υποστηρίζουν ότι ευάλωτοι άνθρωποι θα μπορούσαν να εξαναγκαστούν να τερματίσουν τη ζωή τους. Στην Ελβετία, η Dignitas έχει δεχθεί κριτική για έλλειψη διαφάνειας στα οικονομικά της και για παροχή υπηρεσιών σε ανθρώπους που δεν έπασχαν από ανίατες παθήσεις, αλλά απλώς δεν επιθυμούσαν να ζήσουν άλλο.

Ο Μινέλι αντιμετώπισε πολλές νομικές προκλήσεις, αλλά σε πολλές περιπτώσεις δικαιώθηκε από το ελβετικό Ανώτατο Δικαστήριο. Ξεκίνησε την καριέρα του ως ανταποκριτής για το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel και αργότερα σπούδασε νομική. Υπερασπιζόταν σθεναρά το δικαίωμα στο θάνατο, δίνοντας στην Dignitas το σλόγκαν «αξιοπρέπεια στη ζωή, αξιοπρέπεια στον θάνατο».

Στην ανακοίνωσή της, η Dignitas τόνισε ότι το έργο του Μινέλι είχε σημαντική επιρροή, παραπέμποντας σε απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, η οποία επιβεβαίωσε το δικαίωμα ενός ανθρώπου που διατηρεί την ικανότητα κρίσης να αποφασίζει τον χρόνο και τον τρόπο του θανάτου του.

Η διαδικασία που ακολουθείται από την Dignitas περιλαμβάνει τη χορήγηση ενός ισχυρού αντιεμετικού φαρμάκου, πριν ο πελάτης πιει ένα ποτήρι νερό που περιέχει μια μεγάλη δόση πεντοβαρβυτάλης, ένα βαρβιτουρικό που χρησιμοποιείται ως αναισθητικό. Ο θάνατος επέρχεται σε περίπου μισή ώρα. Η υποβοηθούμενη αυτοκτονία επιτρέπεται στην Ελβετία από το 1942 υπό αυστηρές προϋποθέσεις, όπως η απουσία οικονομικού κινήτρου και η διανοητική υγεία του ατόμου που επιθυμεί να πεθάνει. Η ευθανασία, δηλαδή η χορήγηση θανατηφόρων φαρμάκων από γιατρό, παραμένει απαγορευμένη στη χώρα.