Ο Διαμαντής ένιωσε σαν να κολυμπούσε σε γάλα, αλλά μέσα σε αυτή τη γαλακτώδη λευκότητα αντίκρισε μύγες. Άκουγε φωνές να τον αποκαλούν «Διαμαντή» και να τον παρακαλούν να μην φύγει, καθώς τον θεωρούσαν «τη φωνή του αληθινού ανθρώπου εκεί μέσα» – προφανώς, μέσα στα γάλατα που ο ίδιος προσέφερε στη γαλακτοδεξαμενή με τις μύγες. Όμως, ο Διαμαντής, ο αυτοαποκαλούμενος «μικρός Διαμαντής από τη Λάρισα», δεν άντεξε να είναι μέρος αυτής της εικόνας. Αποφάσισε να αποχωρήσει από την πολιτική, δηλώνοντας χαρακτηριστικά: «Εγώ με έβαλα, εγώ με βγάζω».

Δυστυχώς, ο «μικρός Διαμαντής» δεν αποκάλυψε τους συγκεκριμένους λόγους της παραίτησής του. Για όσους αναζήτησαν απαντήσεις, υπάρχει το βίντεο του αποχαιρετισμού που απηύθυνε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, πρόεδρος της Πλεύσεως Ελευθερίας, στον παραιτηθέντα βουλευτή. Ένα βιντεοσκοπημένο ρέκβιεμ οκτώ λεπτών και σαράντα έξι δευτερολέπτων από το περιστύλιο της Βουλής, αφιερωμένο στον πολιτικό Καραναστάση. Ωστόσο, ακόμη και μετά από αυτά τα λεπτά θυμιάματος, παραμένει ασαφές τι ακριβώς οδήγησε την «τρυφερή καραναστάσειο ύπαρξη» στην έξοδο, πέρα από μια αόριστη αναφορά σε «βρωμιά».

Είναι γεγονός ότι οι πόρτες εξόδου στο κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου ήταν πάντα ανοιχτές. Αρκετοί αποχώρησαν, καταγγέλλοντας ασφυκτικές συνθήκες στο μικρό κόμμα. Οι πρόσφατες ανταλλαγές εγκωμίων προστίθενται σε ένα παραπολιτικό ψυχόδραμα, δυσανάλογα μεγάλο για το μέγεθος του μονοπρόσωπου κομματικού εγχειρήματος.

Φαίνεται παράδοξο, αλλά τα «προσωπικά» στοιχεία κυριαρχούν σε μια πολιτική που ασκείται μέσω ενός προσώπου. Η «Ζωή», παρότι απορρίπτει τα media, είναι ένα μιντιακό φαινόμενο, ένας συσσωρευτής προσοχής που καταφέρνει να προκαλεί το ενδιαφέρον του κοινού. Αυτό φάνηκε από την αρχή. Εκείνο που δεν είχε προβλεφθεί ήταν η δυνατότητα ενός τέτοιου «εγώ» να παρασύρει στον στρόβιλο του παραληρηματικού μηδενισμού του ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.

Δεν προκαλεί εντύπωση η διπλή φύση του σχήματος, όπου η εισαγγελική μανία και ο εσωκομματικός σταλινισμός συνυπάρχουν με τις δημόσιες εξομολογήσεις. Το βάναυσο συνυπάρχει με το αστείο, όπως συμβαίνει και στις αντισυστημικές τάσεις. Στο τέλος, η φαιδρότητα βρίσκει πάντα τον τρόπο να εκδικηθεί την τοξικότητα.

Ο Καραναστάσης αποκάλεσε την πρόεδρό του «μοναδικό πολιτικό θηρίο». Ίσως έχει δίκιο σε όλα, εκτός από τη μοναδικότητα.