Συνήθως, οι ψυχολόγοι ξεκινούν τις συνεδρίες ανατρέχοντας στην παιδική ηλικία των θεραπευόμενων. Και αυτό δεν είναι τυχαίο.

Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο πως τα παιδικά βιώματα διαμορφώνουν τον χαρακτήρα, τις συμπεριφορές και την ψυχολογία μας, επηρεάζοντας ολόκληρη τη ζωή μας. Με άλλα λόγια, οι παιδικές αναμνήσεις διαμορφώνουν το παρόν μας.

Σύμφωνα με μια μελέτη του 2018, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Health Psychology, η μνήμη παίζει καθοριστικό ρόλο στη ζωή μας.

Ο δρ William J. Chopik, επικεφαλής της μελέτης, εξηγεί: «Γνωρίζουμε ότι η μνήμη παίζει ζωτικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο κατανοούμε τον κόσμο – στον τρόπο με τον οποίο οργανώνουμε τις εμπειρίες του παρελθόντος και στον τρόπο με τον οποίο κρίνουμε πώς πρέπει να ενεργήσουμε στο μέλλον».

Η μελέτη έδειξε ότι οι θετικές αναμνήσεις έχουν «θετική επίδραση στην υγεία και στην ευεξία, πιθανώς μειώνοντας το άγχος ή βοηθώντας μας να κάνουμε υγιεινές επιλογές ζωής».

Τα ευρήματα της μελέτης υπογραμμίζουν ότι δύο συγκεκριμένες παιδικές αναμνήσεις μπορούν να επηρεάσουν το επίπεδο ευτυχίας μας στην ενήλικη ζωή. Συγκεκριμένα, όσοι έλαβαν περισσότερη στοργή από τις μητέρες τους είχαν λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν συμπτώματα κατάθλιψης ή σωματικά προβλήματα στην ενήλικη ζωή.

Η στοργή, λοιπόν, είναι μια από τις πρώτες καθοριστικές αναμνήσεις. Σύμφωνα με την μελέτη, «Αυτά τα αποτελέσματα μπορεί να αντανακλούν το ευρύτερο πολιτισμικό πλαίσιο της εποχής κατά την οποία μεγάλωσαν οι συμμετέχοντες, καθώς οι μητέρες ήταν πιθανότατα οι κύριοι φροντιστές των παιδιών».

Η δεύτερη ανάμνηση που παίζει σημαντικό ρόλο είναι η υποστήριξη. Όπως σημειώνεται στη μελέτη, «Θα μπορούσε κανείς να περιμένει ότι οι αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας θα γίνονται όλο και λιγότερο σημαντικές με την πάροδο του χρόνου, αλλά αυτές οι αναμνήσεις εξακολουθούν να προβλέπουν καλύτερη σωματική και ψυχική υγεία στη μέση και στην τρίτη ηλικία».

Συμπερασματικά, «οι αναμνήσεις έντονης γονικής στοργής κατά την πρώιμη παιδική ηλικία συσχετίστηκαν με καλύτερη αντίληψη για την υγεία και μείωση των καταθλιπτικών συμπτωμάτων σε περιόδους περίπου 6 και 18 ετών».