Η συμφωνία που προτείνει ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ για το μέλλον της Γάζας, φαίνεται ότι εκθέτει τις αντι-παλαιστινιακές διαθέσεις του Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Σύμφωνα με ανάλυση του BBC, ο Νετανιάχου φαίνεται να «χάνει» το παιχνίδι με απρόβλεπτες συνέπειες στη διακυβέρνηση του Ισραήλ, εξαιτίας της αδιαλλαξίας των ακροδεξιών κομμάτων που στηρίζουν τη κυβέρνηση.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ στη συνέντευξη τύπου στην Ουάσινγκτον με τον Αμερικανό πρόεδρο, έλεγε όλα τα σωστά πράγματα για τη συμφωνία ειρήνης που μόλις είχε υπογράψει, αλλά φαινόταν απογοητευμένος, με βραχνή φωνή και μειωμένη ενέργεια, καθώς επαινούσε τον Τραμπ ως «τον μεγαλύτερο φίλο που είχε ποτέ το Ισραήλ στο Λευκό Οίκο».

«Είναι μια φιλία που θα μπορούσε να του κοστίσει την κυβέρνησή του», όπως εξηγεί το BBC σε ανάλυσή του.

Οι ακροδεξιοί σύμμαχοι του Νετανιάχου έχουν απειλήσει να αποχωρήσουν από τη κυβέρνησή του αν κάνει πάρα πολλές παραχωρήσεις για τον τερματισμό του πολέμου. Στελέχη της κυβέρνησης συνεργασίας της χώρας, όπως ο Μπεζαλέλ Σμοτρίτς και ο Ιταμάρ Μπεν-Γβίρ, δεν έκρυψαν την επιθυμία τους να προσαρτήσουν τη Γάζα, να εκδιώξουν τους Παλαιστινίους και να κατασκευάσουν εβραϊκούς οικισμούς.

Αυτοί –και ο Νετανιάχου– έχουν αντιταχθεί σθεναρά σε οποιοδήποτε ρόλο της Παλαιστινιακής Αρχής στη Γάζα και σε οποιαδήποτε πορεία προς ένα παλαιστινιακό κράτος. Η συμφωνία που έχει τώρα αποδεχθεί ο Νετανιάχου περιγράφει και τα δύο, αν και με σοβαρές επιφυλάξεις.

Ο Τραμπ γνωρίζει ότι πιέζοντας τον Ισραηλινό πρωθυπουργό να συνάψει αυτή τη συμφωνία, του ζητά να «θυσιάσει» την κυβέρνησή του. Σε αντάλλαγμα, του προσφέρει την προοπτική μιας ιστορικής κληρονομιάς – ενός νέου, πιο ειρηνικού μέλλοντος για την περιοχή και νέων δεσμών μεταξύ του Ισραήλ και των αραβικών γειτόνων του. Κάτι που δεν επιτεύχθηκε με τις Συμφωνίες του Αβραάμ που συνήφθησαν το 1994 ανάμεσα στις δύο πλευρές.

Υπήρχαν ενδείξεις, ακόμη και πριν ο Νετανιάχου αναχωρήσει για την Ουάσινγκτον, ότι γνώριζε ότι αυτή η επιλογή επρόκειτο να ληφθεί.

Ο πρόεδρος του Ισραήλ, Ισαάκ Χέρτζογκ, δήλωσε σε ισραηλινό ραδιοφωνικό σταθμό ότι εξετάζει το ενδεχόμενο να χορηγήσει χάρη στον Νετανιάχου για τις υποθέσεις διαφθοράς που αντιμετωπίζει επί του παρόντος στο δικαστήριο. Αυτές οι δίκες είναι ένας από τους λόγους, όπως ισχυρίζονται οι επικριτές του, για τους οποίους διστάζει να αποχωρήσει από το αξίωμα και να αντιμετωπίσει τους δικαστές χωρίς την προστασία των εθνικών του καθηκόντων, της εξουσίας και του προφίλ του.

Ωστόσο, η πολιτική έξοδος που του προσφέρεται αυτή τη στιγμή –μια κληρονομιά για τη περιοχή της Μέσης Ανατολής σε αντάλλαγμα για την παραίτηση από την κυβέρνηση και, ενδεχομένως, από την πολιτική του καριέρα– δεν φαίνεται να τον έχει πείσει πλήρως. Η πρώτη του απάντηση στους συμπατριώτες του την Τρίτη ήταν να τονίσει δημοσίως ότι, στην πραγματικότητα, δεν συμφώνησε με την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους.

«Απολύτως όχι. Δεν αναφέρεται καν στη συμφωνία», απάντησε σε ερώτηση που του τέθηκε μπροστά στις κάμερες. «Αλλά είπαμε ένα πράγμα – ότι θα αντισταθούμε με τη βία στη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους».

Αναφορές στα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης την Τρίτη το πρωί υποδηλώνουν επίσης ότι το υπουργικό συμβούλιο του Ισραήλ δεν θα ψηφίσει επί των πλήρων όρων της συμφωνίας, αλλά μόνο επί της ανταλλαγής Ισραηλινών ομήρων με Παλαιστίνιους κρατούμενους.

Το ερώτημα που προκύπτει από τις τελευταίες εξελίξεις στο Παλαιστινιακό ζήτημα είναι τι σημαίνουν αυτές οι ενέργειες για τους πολιτικούς συσχετισμούς του: αν ο Νετανιάχου προσπαθεί να κρατήσει την κυβέρνησή του ενωμένη για αρκετό καιρό ώστε να επιτύχει το πολιτικό του θαύμα στις δημοσκοπήσεις, οι οποίες επί του παρόντος προβλέπουν ότι θα χάσει τις εκλογές, ή αν ποντάρει στο ότι η Χαμάς θα απορρίψει αυτή τη συμφωνία –ή δεν θα είναι σε θέση να ελέγξει τους διοικητές της στη Γάζα– και ότι ο πόλεμος δεν θα σταματήσει καθόλου.

Η πιθανή συνέχιση του πολέμου ήταν κάτι που τόνισε σε εκείνη την άβολη συνέντευξη Τύπου στην Ουάσινγκτον, υπογραμμίζοντας –με την υποστήριξη του Τραμπ– ότι το Ισραήλ θα έχει ελεύθερο πεδίο δράσης για να «ολοκληρώσει το έργο» αν η Χαμάς δεν τηρήσει τη συμφωνία από την πλευρά της. Από αυτή την άποψη, αυτή η άβολη στιγμή θα μπορούσε να είναι το τίμημα για τη συνέχιση της αμερικανικής υποστήριξης στον πόλεμο του.

Ο Νετανιάχου είναι γνωστός ως «μάστερ των πολιτικών ελιγμών», που επιλέγει τη δική του πορεία στα πολιτικά πράγματα για να κερδίσει χρόνο για την υστεροφημία του. «Έχει αλλάξει θέση σε προηγούμενους γύρους διαπραγματεύσεων και έχει επιτύχει προηγούμενες συμφωνίες κατάπαυσης του πυρός, μόνο για να υποχωρήσει όταν τίθεται υπό συζήτηση η μόνιμη λήξη του πολέμου», προσθέτει το BBC.

«Πολλοί πιστεύουν ότι ποτέ δεν ήθελε να διαπραγματευτεί το τέλος αυτού του πολέμου, αλλά να αναγκάσει τη Χαμάς να παραδοθεί στους όρους του Ισραήλ. Ωστόσο, είναι δύσκολο να διατηρήσεις αυτή την αδιάλλακτη εικόνα της «πλήρους νίκης» όταν έχεις παραδεχτεί δημοσίως τα ίδια πράγματα που προσπάθησες να αποτρέψεις καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας σου και όταν περιμένεις την απάντηση του εχθρού σου», καταλήγει η ανάλυση της βρετανικής δημόσιας ραδιοτηλεόρασης.