Όλοι έχουμε ακούσει τη φράση "Μακάρι να ήμουν 20 χρονών με το μυαλό που έχω τώρα". Μια φράση που γεννά ερωτήματα: Πώς είναι άραγε να έχεις φτάσει τα 80, 90 ή ακόμα και τα 100 χρόνια; Τι θα άλλαζες, με την πείρα τόσων χρόνων, για να είσαι πραγματικά ευτυχισμένος;

Σύμφωνα με την Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία, ένας στους τρεις ανθρώπους νιώθει κατακλυσμένος από το άγχος. Η ακρίβεια, τα προβλήματα υγείας, οι συγκρούσεις στις σχέσεις, όλα βαραίνουν την ψυχή.

Πριν από περίπου ένα χρόνο, η Huffington Post απευθύνθηκε σε αιωνόβιους, ζητώντας τους να απαντήσουν σε μια απλή ερώτηση: Για τι πράγμα μετανιώνετε περισσότερο στη ζωή σας; Οι απαντήσεις τους, σαν φάροι, φωτίζουν το δρόμο.

Η 100χρονη Τζάκι Στρίκερ από τη Νέα Υόρκη, θυμάται πως στα εφηβικά της χρόνια «με ένοιαζε υπερβολικά η γνώμη των άλλων». Όμως, με το πέρασμα του χρόνου, άλλαξε: «Κάποιους δεν θα τους αρέσεις ποτέ, και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι' αυτό. Μερικές φορές, ούτε καν ξέρουν γιατί. Δεν αξίζει να ανησυχείς».

Ο Κένι Βανς, 80 ετών, μουσικός, συμβουλεύει να μην αγχωνόμαστε τόσο για το αποτέλεσμα: «Όταν φτάνεις στο αποτέλεσμα πριν ζήσεις τη διαδικασία, μένεις στη φαντασία. Δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα». Κι ένα μότο που προτείνει: «Μην περιμένεις ποτέ αυτό που περιμένεις – η ζωή πάντα θα σε εκπλήξει».

Για τη Ρουθ Σνάιντερμαν, 87 ετών, η ανησυχία για το τι θα κάνει στην σύνταξη ήταν αβάσιμη. Φοβόταν το κλείσιμο της γκαλερί τέχνης που διατηρούσε για 50 χρόνια με τον σύζυγό της. Όμως, η ζωή βρήκε τον τρόπο: «Οι μέρες περνούν γεμάτες. Ζούμε σε ένα διαμέρισμα σε έναν δρόμο γεμάτο κόσμο. Βλέπουμε φίλους, καλλιτέχνες, ανθρώπους από άλλες γενιές. Υπάρχουν τόσοι πολλοί τρόποι να συνδεθείς με τους ανθρώπους. Αν εστιάζεις μόνο στις διαφορές, η ζωή γίνεται θλιβερή και άδεια».

Η Ναόμι Γκόλντριτς, 91 ετών, παραδέχεται: «Ανησυχούσα υπερβολικά για την εμφάνισή μου. Ήμουν αρκετά καλοντυμένη; Ήμουν όμορφη; Ήμουν πολύ ψηλή και αδύνατη, και ένιωθα σαν σπασίκλας. Σταμάτησα να ανησυχώ στα 40 και 50 μου». Μεγαλώνοντας σε μια φτωχή οικογένεια, έμαθε πως η εμφάνιση δεν είναι το παν: «Αρκεί να είσαι καθαρή και περιποιημένη. Άρχισα να ζω μια ζωή πέρα από την επιφάνεια. Πήγα στη νομική σχολή».

Η 85χρονη Νταϊάν Τζόνσον θυμάται: «Όταν ήμουν 5 ετών, οι μεγάλοι μιλούσαν για το τέλος του κόσμου. Θυμάμαι να κοιτάζω έξω από το παράθυρο, περιμένοντας να συμβεί». Ήταν τα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Σήμερα, οι άνθρωποι ανησυχούν για την κλιματική αλλαγή, τις πολιτικές διαμάχες, τις φυλετικές εντάσεις. «Αν είσαι σωματικά ασφαλής, υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην ανησυχία και την καταστροφολογία. Μην αφήνεις το μυαλό σου να μπαίνει σε κατάσταση επιβίωσης, όταν δεν χρειάζεται. Αυτό οδηγεί σε άγχος».

Ο Μπομπ Γουίλερ, 82 ετών, δεν ανησυχεί ιδιαίτερα. Όμως, βλέπει πολλούς γύρω του να χάνουν χρόνο με την εκδίκηση: «Κάποιοι νιώθουν ότι πρέπει να ανταποδώσουν, να πάρουν εκδίκηση. Αλλά αυτό δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Απλά αγνόησέ τα και θα ζήσεις περισσότερο».

Ο Τζέρι Σπερλ, 87 ετών, αντί να ανησυχεί, ερευνά και προσεύχεται. «Διώξτε τα διαβολάκια από το κεφάλι σας – επικεντρωθείτε στα αληθινά πράγματα, όχι σε αυτά που μπορεί να συμβούν». Και κάθε φορά που κάνει μια κακή σκέψη, λέει στον εαυτό του: «Τζέρι, είσαι ένας όμορφος γέρος και πρέπει να έχεις αυτοπεποίθηση!».