Η Αρκτική βιώνει μια άνευ προηγουμένου κλιματική αλλαγή, με την πιο θερμή χρονιά που έχει καταγραφεί ποτέ, σύμφωνα με έκθεση της Αμερικανικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA). Η έκθεση σκιαγραφεί μια ανησυχητική εικόνα για την περιοχή, η οποία είναι ιδιαίτερα ευάλωτη στην υπερθέρμανση του πλανήτη.

Μεταξύ Οκτωβρίου 2024 και Σεπτεμβρίου 2025, οι θερμοκρασίες ξεπέρασαν κατά 1,60°C τον μέσο όρο που καταγράφηκε μεταξύ 1991 και 2020, αποκαλύπτει η ετήσια έκθεση για την Αρκτική, που βασίζεται σε δεδομένα από το 1900.

Ο Τομ Μπάλινγκερ, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης από το Πανεπιστήμιο της Αλάσκας, εξέφρασε την ανησυχία του στο Γαλλικό Πρακτορείο για την ταχεία υπερθέρμανση, χαρακτηρίζοντας την τάση "πρωτοφανή τα τελευταία χρόνια και ίσως εδώ και χιλιάδες χρόνια".

Η χρονιά που ανέλυσαν στη NOAA περιλαμβάνει το πιο ζεστό φθινόπωρο, τον δεύτερο πιο ζεστό χειμώνα και το τρίτο πιο θερμό καλοκαίρι στην Αρκτική από το 1900.

Η περιοχή γύρω από τον Βόρειο Πόλο βιώνει ένα φαινόμενο όπου θερμαίνεται ταχύτερα από ό,τι τα μεσαία γεωγραφικά πλάτη. Αυτό οφείλεται σε παράγοντες όπως η απώλεια της χιονοκάλυψης και του θαλάσσιου πάγου.

Τον Μάρτιο του 2025, σημειώθηκε μια άνευ προηγουμένου υποχώρηση του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής, φτάνοντας στη χαμηλότερη κορύφωση έκτασης που έχει μετρηθεί από την έναρξη της δορυφορικής παρακολούθησης.

Οι επιστήμονες του National Snow and Ice Data Center (NSIDC) εκτίμησαν ότι ο θαλάσσιος πάγος της Αρκτικής έφτασε στο μέγιστο μέγεθός του στις 22 Μαρτίου, με μια έκταση περίπου 14,33 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων, τη μικρότερη που έχει καταγραφεί σε περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες δορυφορικής παρακολούθησης.

Κάθε χειμώνα, ο πάγος που σχηματίζεται στον Αρκτικό Ωκεανό επεκτείνεται σταδιακά, φτάνοντας στη μέγιστη έκτασή του τον Μάρτιο. Ωστόσο, λόγω της ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης του πλανήτη, η ανάκαμψη του πάγου γίνεται όλο και πιο δύσκολη.

Ο Ουόλτερ Μάιερ, συν-συγγραφέας της έκθεσης του NSIDC, εξηγεί ότι αυτό αποτελεί ένα «άμεσο πρόβλημα για τις πολικές αρκούδες, τις φώκιες και τους θαλάσσιους ίππους, που χρησιμοποιούν τον πάγο ως πλατφόρμα για να μετακινούνται, να κυνηγούν, να γεννούν».

Παρότι το λιώσιμο του θαλάσσιου πάγου δεν αυξάνει άμεσα τη στάθμη των ωκεανών, αντίθετα με το λιώσιμο του πάγου στην ξηρά, προκαλεί πολλαπλές επιπτώσεις λόγω της κλιματικής αλλαγής οι οποίες απειλούν πολλά οικοσυστήματα.

Επιπλέον, το λιώσιμο αυτό επιδεινώνει την κλιματική αλλαγή. Καθώς η λευκή επιφάνεια του θαλάσσιου πάγου συρρικνώνεται, αποκαλύπτεται ο ωκεανός, ο οποίος, όντας πιο σκούρος, αντανακλά λιγότερη ηλιακή ενέργεια και απορροφά περισσότερη.

Η ταχύτερη θέρμανση της Αρκτικής σε σχέση με τον υπόλοιπο πλανήτη μειώνει τις διαφορές θερμοκρασίας που βοηθούν να διατηρείται ο κρύος αέρας παγιδευμένος κοντά στον πόλο. Αυτό επιτρέπει στα κύματα ψύχους να εξαπλώνονται συχνότερα σε χαμηλότερα γεωγραφικά πλάτη, σύμφωνα με διάφορες μελέτες.

Οι βροχοπτώσεις στην περιοχή έφτασαν επίσης σε επίπεδα ρεκόρ κατά την περίοδο μεταξύ Οκτωβρίου 2024 και Σεπτεμβρίου 2025, γνωστή και ως «χρονιά του νερού», κατατασσόμενες μεταξύ των πέντε ετών με τις περισσότερες βροχές από το 1950.