Οι «Πράσινοι - Οικολογία» ξεκινούν μια προσπάθεια αναδιοργάνωσης με ένα τρίπτυχο μανιφέστο, απευθύνοντας δημόσιο κάλεσμα στις δυνάμεις της πολιτικής οικολογίας, σε κοινωνικές και αυτοδιοικητικές κινήσεις, καθώς και σε ενεργούς πολίτες. Στόχος τους είναι «η ανασυγκρότηση του Πράσινου χώρου στην Ελλάδα και η δημιουργία ενός νέου, δυναμικού κι ελκυστικού πολιτικού φορέα».

Προτείνουν τρία πεδία κοινής δράσης: την Αυτοδιοίκηση και την πόλη, τον αγώνα ενάντια στην ακροδεξιά, και την κατάθεση προτάσεων για ένα βιώσιμο παραγωγικό κι ενεργειακό μοντέλο. Ήδη οι Πράσινοι -Οικολογία, μετά το Συνέδριο των Ευρωπαίων Πράσινων στη Λισαβόνα, έχουν αρχίσει επαφές και διαβουλεύσεις.

Επισημαίνουν πως το σημερινό πολιτικό περιβάλλον χαρακτηρίζεται από κρίση εμπιστοσύνης, αποχή, αποσυσπείρωση και άνοδο της ακροδεξιάς. Ταυτόχρονα, η κλιματική κρίση, η ενεργειακή ανασφάλεια, η κοινωνική ανισότητα και η υποβάθμιση της δημοκρατίας πλήττουν την κοινωνία.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι θέσεις της Πολιτικής Οικολογίας καθίστανται αναγκαίες, εξασφαλίζοντας ευρύτερη αποδοχή και αλλαγές των πολιτικών. Γι' αυτό, ο Πράσινος πολιτικός χώρος στην Ελλάδα οφείλει να ανασυγκροτηθεί άμεσα, ώστε να εξασφαλίσει μια ουσιαστική κοινωνική και θεσμική παρέμβαση.

Το κόμμα Πράσινοι -Οικολογία, συνεχίζοντας την ενωτική πολιτική, απευθύνει δημόσιο κάλεσμα στις δυνάμεις της πολιτικής Οικολογίας και σε ενεργούς πολίτες, για την έναρξη διαδικασιών συνεννόησης και σύγκλισης με στόχο τη δημιουργία ενός ενιαίου χώρου της Πολιτικής Οικολογίας.

Η δυναμική του Συνεδρίου των Ευρωπαίων Πράσινων στη Λισαβόνα, ενισχύει την πεποίθηση για την αναγκαιότητα ενός υπολογίσιμου ενιαίου πράσινου πόλου, χωρίς αγκυλώσεις, ηγεμονισμούς, με προτεραιότητα στο περιεχόμενο, στο πρόγραμμα και στη συλλογική αξιοπιστία.

Οι Πράσινοι -Οικολογία καλούν σε ανοιχτή συνεννόηση και συμπόρευση, σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο αλλά και στο τοπικό και αυτοδιοικητικό πεδίο. Υπάρχουν τρία προνομιακά πεδία κοινής δράσης του νέου, ενιαίου Πράσινου φορέα:

1. Αυτοδιοίκηση και πόλη: Η Τοπική Αυτοδιοίκηση αποτελεί χώρο παρέμβασης της πολιτικής οικολογίας, όπου μπορούν να δοκιμαστούν δημοκρατικές και ολιστικές πολιτικές για τις πόλεις και τις γειτονιές: συμμετοχικός σχεδιασμός, κοινωνική κατοικία, βιώσιμη κινητικότητα, πράσινοι και δημόσιοι χώροι, ενεργειακές κοινότητες.

2. Μέτωπο ενάντια στην ακροδεξιά: Η οικολογική κρίση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς δημοκρατία, δικαιώματα και κοινωνική συνοχή. Η άνοδος της ακροδεξιάς αποτελεί άμεση απειλή για το περιβάλλον και την κοινωνία. Η πολιτική οικολογία οφείλει να συγκροτήσει ένα δημοκρατικό μέτωπο απέναντι στον αυταρχισμό, τον εθνικισμό, τον ρατσισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό.

3. Δίκαιη και Πράσινη Μετάβαση: Η μετάβαση σε ένα βιώσιμο παραγωγικό και ενεργειακό μοντέλο απαιτεί ολιστικές προτάσεις για την ενέργεια, την εργασία, την παραγωγή, την αγροτική πολιτική και την κοινωνική προστασία. Η πολιτική οικολογία μπορεί και πρέπει να αρθρώσει ένα συνεκτικό σχέδιο δίκαιης μετάβασης, με κοινωνική συμμετοχή και διαφάνεια.

«Η συγκρότηση ενός ενιαίου χώρου της πολιτικής οικολογίας δεν είναι ζήτημα συγχώνευσης μηχανισμών ούτε άθροισμα ποσοστών. Είναι μια διαδικασία προγραμματικής σύγκλισης, εμπιστοσύνης και κοινής δράσης, που μπορεί να ανοίξει ξανά τον δρόμο για μια αξιόπιστη πράσινη πολιτική παρουσία στην ελληνική κοινωνία», επισημαίνουν.