Ο Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζεται να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην πολιτική αρένα με το βιβλίο του «Δάνειο», που αναμένεται να παρουσιαστεί στην αυριανή εκδήλωση-αφιέρωμα στον πρώην πρωθυπουργό. Σύμφωνα με πληροφορίες, το βιβλίο φιλοδοξεί να θίξει τα προβλήματα της κοινωνίας και τις κυβερνητικές πολιτικές.

Αναμένεται να ασκήσει κριτική στην πολιτική που ασκείται σήμερα, ενώ όσοι αναμένουν να αναδειχθεί αύριο η δημιουργία κόμματος, μάλλον θα πρέπει να περιμένουν, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές. Αυτό δεν σημαίνει ωστόσο, ότι δεν θα αφεθούν να υπονοηθούν πράγματα για το μέλλον.

Η επόμενη παρουσίαση του βιβλίου (στη Θεσσαλονίκη) δεν έχει ακόμα αποφασιστεί, άρα λογικά παραπέμπεται για μετά τις γοργιές.

Όσες εκδηλώσεις-βιβλιοπαρουσιάσεις θα γίνουν δεν έχει αποφασιστεί ακόμα, είναι γεγονός πάντως ότι τα αιτήματα είναι πολλά -χαρακτηριστικά μέχρι και από την Κύπρο υπάρχει σχετικό αίτημα!- και όλα θα αξιολογηθούν στον χρόνο τους.

Επιστρέφοντας στην «Ιθάκη», ο Αλ. Τσίπρας ήθελε να είναι αναλυτικά καταγεγραμμένη η μαρτυρία του για γεγονότα που εκτείνονται σε ένα βάθος 15ετίας και άρα δεν θα μπορούσε να την καταθέσει μέσω ενός άρθρου ή μιας συνέντευξης. Το βιβλίο ήταν μια αναγκαιότητα κατά συνέπεια.

Στη λεωφόρο Αμαλίας είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένοι από το πώς το αναγνωστικό κοινό αγκάλιασε το βιβλίο: μέχρι πρόφατα οι πωλήσεις είχαν αγγίξει τις 40.000 αντίτυπα, συνεπώς δεν αποκλείεται σήμερα να έχουν φτάσει και τις 50.000. Είναι ένα βιβλίο που εξ αρχής δεν είχε αποδέκτες πολιτικούς, δημοσιογράφους και διαμορφωτές της κοινής γνώμης, αλλά απλό κόσμο. Διαμέσου αυτού οι πολίτες ήθελαν να πληροφορηθούν την άποψη του Αλ. Τσίπρα για σειρά γεγονότων και μάλιστα σε μια περίοδο που όλος ο πλανήτης είχε στραμμένο το βλέμμα του στη χώρα μας. Αν τώρα οι πολίτες συμφωνούν ή διαφωνούν με όσα εκείνος υποστηρίζει, είναι κάτι που θα φανεί στη συνέχεια...

Καθώς λοιπόν η ομιλία Τσίπρα θα εστιασθεί στο σήμερα και την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ο πρώην πρωθυπουργός δεν κρύβει τη γνώμη που έχει διαμορφώσει για τον διάδοχό του στο μέγαρο Μαξίμου. Στις σελίδες της «Ιθάκης» η βασική κριτική του προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη αφορά το πώς εκείνος στάθηκε απέναντι στη συμφωνία των Πρεσπών. Ξεκινά δε από ένα πολύ χαρακτηριστικό στιγμιότυπο: σε ενημέρωση, κατ’ ιδίαν, των πολιτικών αρχηγών για την επικείμενη υπογραφή της συμφωνίας με τον Ζόραν Ζάεφ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης απαίτησε να μην έχει ήχο (!) η κάλυψη της συνάντησης από την ΕΡΤ – κάτι που δεν πέρασε απαρατήρητο από τον τότε πρωθυπουργό.

Και αμέσως μετά τις πρώτες δηλώσεις για τον Αλ. Τσίπρα τού είπε: «Άκου, Κυριάκο, όποιος κάθεται σε αυτή την καρέκλα δεν έχει δικαίωμα να παίζει με τα εθνικά θέματα. Το αίσθημα ευθύνης επιβάλλει να προηγείται το εθνικό συμφέρον του κομματικού». Ενώ στην προσπάθεια του τότε κοινοβουλευτικού του να κουκουβέιτοντα, ο τότε πρωθυπουργός επέμεινε ερωτώντας ευθέως: «Αν ήσουν εσύ στη θέση μου, αλήθεια θα άφηνες αυτή τη μεγάλη εθνική ευκαιρία να πάει χαμένη;»

Και στο συμπέρασμα του συγγραφέα της «Ιθάκης», «τώρα πια δεν έχω καμία απορία για το τι θα έκανε στη θέση μου. Δεν θα διακινδύνευε με τίποτα την ανανέωση της θητείας του. Θα έκανε τα πάντα για να καταλάβει την εξουσία. Και ακόμα περισσότερο για να την κρατήσει, όπως αποδείχτηκε αργότερα». Φράση που ασφαλώς έρχεται να αντικρούσει την πεποίθηση που η καθεστωτική τάξη καλλιεργεί περί λαϊκιστών αριστερών και… υπεύθυνων δεξιών.

Για το μεταναστευτικό, επίσης, την ώρα κατά την οποία «στη χώρα μου η δημαγωγική αντιπολίτευση του Μητσοτάκη με κατηγορούσε με τα πιο βαριά λόγια που μπορούν να ειπωθούν για πολιτικό αντίπαλο, σχεδόν για προδοσία και για κατάργηση των συνόρων, ο Μπάρακ Ομπάμα και ο Πάπας Φραγκίσκος αναδείκνυαν τις προσπάθειες που είχε καταβάλει εκείνη την εποχή ο ελληνικός λαός και η κυβέρνησή μου» σχολιάζει ο συγγραφέας της «Ιθάκης».

Υπάρχει, τέλος, και ένα περιστατικό που ρίχνει βαριά τη σκιά του στις σχέσεις μεταξύ των δύο πολιτικών ανδρών. Γράφει ο Αλέξης Τσίπρας: «Από τους ποταμούς χυδαιότητας που ξεχύθηκαν εναντίον μου, εκείνο που με πίκρανε βαθιά ήταν η επίθεση στο παρελθόν της οικογένειάς μου. Στον νεκρό πατέρα μου. Μια πράξη αναλγησίας που ταυτίζεται, με δράστη τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που κατά τη δευτερολογία του στη Βουλή, στις 8 Μαΐου 2019, άφησε υπαινιγμούς ότι δήθεν η οικογένειά μου είχε δεσμούς με τη χούντα. […] Ομολογώ ότι ακόμα και σήμερα, γράφοντας αυτές τις γραμμές, αισθάνομαι την πίκρα να με κυριεύει. Επιτέθηκαν, για να το πω ευγενικά, να προσβάλουν κάτι ιερό για μένα: τη μνήμη του πατέρα μου».

Όμως, «επικαλούμενος μια τέτοια αθλιότητα για έναν άνθρωπο που είχε φύγει από τη ζωή, ο Μητσοτάκης απέδειξε ένα πράγμα: Πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει, πόση αθωότητα μπορεί να υποθηκεύσει, για να κατακτήσει την εξουσία. Αργότερα μάλιστα αποδείχτηκε ότι δεν επρόκειτο για αντίστοιχων μέσων και για να παραμείνει γαντζωμένος στην εξουσία» σχολιάζει, τέλος, ο πρώην πρωθυπουργός.