Σε κατάσταση αυξημένης ανησυχίας βρίσκονται οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, καθώς πληθαίνουν οι φόβοι ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν, με τη συνδρομή του Ντόναλντ Τραμπ, θα επιχειρήσει να διαμελίσει την Ουκρανία, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στην ευρωπαϊκή ασφάλεια. Το CNN, σε ανάλυσή του, παρομοιάζει τον Τραμπ με τον Νέβιλ Τσάμπερλεν, τον Βρετανό πρωθυπουργό που υπέγραψε τη συμφωνία ειρήνης με τον Χίτλερ.

Ένας Ευρωπαίος διπλωμάτης, υπό καθεστώς ανωνυμίας, εξέφρασε την ανησυχία ότι η Ευρώπη κινδυνεύει να γίνει «υποσημείωση της ιστορίας», ενόψει της συνάντησης Πούτιν-Τραμπ στην Αλάσκα. Οι Ευρωπαίοι ανησυχούν ιδιαίτερα για την απουσία σαφούς εικόνας σχετικά με τις προτάσεις του Κρεμλίνου για τον τερματισμό των εχθροπραξιών στην Ουκρανία. Ο Πούτιν τηρεί σιγή ιχθύος, ενώ ο απεσταλμένος των ΗΠΑ, Στιβ Γουίτκοφ, δεν έκανε καμία δήλωση μετά τη συνάντησή του με τον Ρώσο πρόεδρο.

Ο ίδιος ο Τραμπ, αναφερόμενος στην κατάσταση, δήλωσε: «Είναι πολύ περίπλοκο. Θα πάρουμε κάποια πίσω (εδάφη), θα αλλάξουμε κάποια. Θα υπάρξει κάποια ανταλλαγή εδαφών, προς όφελος και των δύο». Η φράση «προς όφελος και των δύο» προκαλεί έντονο προβληματισμό στην Ευρώπη, καθώς δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι ο Πούτιν έχει υποχωρήσει από τις μαξιμαλιστικές του απαιτήσεις, τόσο σε εδαφικό επίπεδο όσο και όσον αφορά το μέλλον της Ουκρανίας.

Σύμφωνα με τον διπλωμάτη, «δεν υπάρχει η αίσθηση στο Παρίσι, το Βερολίνο ή το Λονδίνο ότι η κατάληψη εδάφους κάποιου άλλου έχει σημασία για αυτήν την αμερικανική κυβέρνηση, και οι (Ευρωπαίοι) το βρίσκουν αυτό βαθιά ανησυχητικό».

Το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, η ΕΕ, η Πολωνία και η Φινλανδία εξέδωσαν κοινή δήλωση, τονίζοντας ότι «παραμένουμε προσηλωμένοι στην αρχή ότι τα διεθνή σύνορα δεν πρέπει να αλλάζουν με τη βία». Οι ηγέτες των χωρών αυτών προσπάθησαν να ενημερώσουν τον Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Τζέι Ντι Βανς, σχετικά με τις διαπραγματεύσεις που θα διεξαχθούν στην Αλάσκα.

Το Ινστιτούτο Μελέτης του Πολέμου (ISW) επισημαίνει ότι η κυβέρνηση Τραμπ έχει παρουσιάσει τέσσερις διαφορετικές εκδοχές των απαιτήσεων του Πούτιν για κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία από τις 6 Αυγούστου. Κοινό στοιχείο σε όλες τις εκδοχές είναι η απαίτηση του Πούτιν για αποχώρηση των ουκρανικών δυνάμεων από όλα τα μέρη της περιοχής του Ντονέτσκ που εξακολουθούν να κατέχουν, συμπεριλαμβανομένων σημαντικών πόλεων όπως το Σλαβιάνσκ, το Κραματόρσκ και η Κοστιαντίνιβκα.

Όπως σημειώνει το ISW, η αποδοχή ενός τέτοιου αιτήματος θα ανάγκαζε την Ουκρανία να εγκαταλείψει την κύρια οχυρωμένη αμυντική γραμμή στην περιοχή του Ντονέτσκ από το 2014, εκθέτοντας την σε περαιτέρω επιθετικότητα στο μέλλον.

Ο Μικ Ράιαν, αναλυτής της ουκρανικής σύγκρουσης, τονίζει ότι η Ουκρανία γνωρίζει ότι η παραχωρηθείσα περιοχή θα χρησιμοποιηθεί ως εφαλτήριο για μελλοντική ρωσική επιθετικότητα. Οι παραλληλισμοί με τη Συμφωνία του Μονάχου του 1938 είναι εντυπωσιακοί, καθώς ακόμη και μετά την εισβολή των Ναζί στην Τσεχοσλοβακία, ο Τσάμπερλεν πίστεψε τις διαβεβαιώσεις του Χίτλερ ότι αυτή ήταν η τελευταία εδαφική του αξίωση στην Ευρώπη.

Παραμένει επίσης ασαφές εάν ο Πούτιν θα επιμείνει στην απαίτησή του για παραχώρηση στη Ρωσία και τον έλεγχο της Χερσώνας και της Ζαπορίζια. Επίσης, δεν είναι ξεκάθαρο εάν θα απαιτήσει από την Ουκρανία να αναγνωρίσει την κυριαρχία της Μόσχας στην Κριμαία, και τι θα μπορούσε να προσφέρει ως αντάλλαγμα. Ο Ζελένσκι έχει τονίσει ότι το ουκρανικό σύνταγμα εμποδίζει την παραχώρηση οποιουδήποτε εδάφους.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες υποστηρίζουν ότι η κατάπαυση του πυρός πρέπει να αποτελεί προϋπόθεση για οποιαδήποτε συζήτηση για εδαφικά ζητήματα. Επιπλέον, είναι ασαφές εάν το Κρεμλίνο θα συμφωνήσει σε κάποιο είδος ευρωπαϊκής δύναμης που θα εγγυάται την κατάπαυση του πυρός, καθώς όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν στο ότι δεν θα επιτραπεί σε κανένα μέλος του ΝΑΤΟ να συμμετάσχει σε μια τέτοια δύναμη.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες επιμένουν ότι πρέπει να υπάρξουν «ισχυρές και αξιόπιστες εγγυήσεις ασφαλείας που θα επιτρέψουν στην Ουκρανία να υπερασπιστεί αποτελεσματικά την κυριαρχία και την εδαφική της ακεραιότητα». Ωστόσο, η εμπειρία δείχνει ότι οι Ευρωπαίοι μπορεί να μην εισακούγονται από τον Τραμπ.

Ο Ριμ Μομτάζ του Carnegie Endowment for International Peace δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «από την ορκωμοσία του τον Ιανουάριο, οι Ευρωπαίοι έχουν αγοράσει απεριόριστα εισιτήρια για τη βόλτα με το τρενάκι του τρόμου του Τραμπ. Έχουν ανέβει, έχουν δέσει τις ζώνες τους και τακτικά ουρλιάζουν από φόβο, αλλά δεν έχουν καταφέρει να κατέβουν».

Η αδυναμία των Ευρωπαίων έγκειται στην έλλειψη μιας στρατηγικής ταυτότητας ανεξάρτητης από τις αμερικανικές πιέσεις. Έτσι, περιορίζονται στο να παρακαλούν και να μαντεύουν τι μπορεί να αποφασιστεί ερήμην τους.

Η επικεφαλής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, Κάγια Κάλας, τόνισε ότι «οποιαδήποτε συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας πρέπει να περιλαμβάνει την Ουκρανία και την ΕΕ, γιατί πρόκειται για θέμα ασφάλειας της Ουκρανίας και ολόκληρης της Ευρώπης».

Για τον Ράιαν, η δύσκολη θέση της Ευρώπης είναι ακόμη πιο επικίνδυνη λόγω της απουσίας στρατηγικής των ΗΠΑ για την Ουκρανία. «Υπάρχει απλώς θυμός, παρορμήσεις, αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλεπάλληλες αλλαγές πορείας και μια υποκείμενη επιθυμία του Τραμπ να κερδίσει το Νόμπελ Ειρήνης».