Ο Αλέξης Τσίπρας είχε επιχειρήσει δύο φορές να διαγράψει τον Παύλο Πολάκη, όχι όταν αμφισβητούσε τα εμβόλια, αλλά όταν αρχικά προσπάθησε να επιβάλει πρόσωπα στο ψηφοδέλτιο των Χανίων και ξανά, όταν ανάρτησε στο Facebook μια λίστα με ονόματα πολιτικών, δικαστών και δημοσιογράφων.

Η διαγραφή δεν έγινε, σύμφωνα με τον ίδιο τον Τσίπρα, επειδή σύσσωμο το κόμμα τον προειδοποίησε για τις συνέπειες μιας ρήξης με τον «πολακισμό». Το κόμμα είχε μετατραπεί σε έναν μηχανισμό αξιωματούχων που αντιδρούσε στην ανανέωση που προσπαθούσε να επιφέρει ο Τσίπρας. Όμως, ποια μορφή πήρε αυτή η «ανανέωση»; Ποιοι ενσάρκωσαν το περίφημο «άνοιγμα» του ΣΥΡΙΖΑ; Ο Γιώργος Αντώναρος και η Έλενα Ακρίτα, ο Στέφανος Κασσελάκης και ο Νίκος Παππάς, φιγούρες που δύσκολα κατατάσσονται ιδεολογικά, αλλά με κοινή αφετηρία τα αντι-κοινωνικά δίκτυα. Εκεί, όλοι τους, παλιοί και νέοι, είχαν δώσει διαπιστευτήρια «αγωνιστικότητας», έχοντας θητεύσει στη χύτρα του τοξικού λαϊκισμού.

Ένα από τα ελάχιστα προσόντα για να εκπροσωπήσει κάποιος την Ελλάδα στην Ευρωβουλή θα έπρεπε να είναι να μη δέρνει.

Μήπως τελειώσαμε, ρίχνοντας την ευθύνη στον λαϊκισμό του Τσίπρα που προώθησε τέτοια πρόσωπα; Δυστυχώς, δεν είναι τόσο απλό. Τον Ιούνιο του 2024, μετά την αποχώρηση Τσίπρα, 132.000 ψηφοφόροι επέλεξαν τον σταρ της καλαθόσφαιρας ως εκπρόσωπό τους στο Ευρωκοινοβούλιο. Θα μπορούσαμε να αποδώσουμε αυτό το «δημοκρατικό ατύχημα» στην αχρήστευση των φίλτρων ενός κόμματος που είχε αλωθεί από τον απολιτίκ ναρκισσισμό και είχε χάσει κάθε αξιακό γνώμονα για την επιλογή υποψηφίων. Ένα κόμμα χωρίς δομή δεν μπόρεσε να προστατεύσει τους ψηφοφόρους από φωτογενείς, σκοταδόμυαλους хулигани.

Ωστόσο, αν περιοριζόμασταν στον ΣΥΡΙΖΑ, θα αγνοούσαμε ότι και τα πιο συγκροτημένα κόμματα δημιούργησαν ευρωψηφοδέλτια με κριτήρια «κάστινγκ» αστέρων. Ο καταγγελλόμενος τραμπουκισμός του μπασκετμπολίστα είναι αφορμή να αναρωτηθούμε ποιοι εκπροσωπούν την Ελλάδα στο Στρασβούργο και τις Βρυξέλλες. Ενώ η Αθήνα κομπάζει για την ελληνική προεδρία του Eurogroup και για τις προσπάθειες να παραμείνει η χώρα στον πυρήνα της Ευρώπης, τα δελτία Τύπου των ευρωβουλευτών ανταγωνίζονται σε μαυρογιαλουρισμό τους ψηφοβόρους της επαρχίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επέτρεψε σε έναν «νταή» να φτάσει στις Βρυξέλλες, αναδεικνύοντας εμμέσως το «προσόν» των εκπροσώπων των άλλων ευρωομάδων: τουλάχιστον αυτοί δεν δέρνουν.