Από την ανάληψη των καθηκόντων του προέδρου Τραμπ, οι οικονομολόγοι παρακολουθούν στενά τις επιπτώσεις των πολιτικών του στην οικονομία των ΗΠΑ. Πρόσφατα οικονομικά δεδομένα έχουν προκαλέσει ανησυχίες για επιβράδυνση της ανάπτυξης και αύξηση του πληθωρισμού – ένα δυσάρεστο οικονομικό σενάριο γνωστό ως στασιμοπληθωρισμός.

Οι δασμοί που επιβάλλει ο Τραμπ τροφοδοτούν τον πληθωρισμό, ιδίως σε προϊόντα όπως οικιακές συσκευές, αυτοκίνητα και τρόφιμα. Κατά τους πρώτους έξι μήνες του έτους, οι πραγματικές καταναλωτικές δαπάνες αυξήθηκαν ελάχιστα, μόλις κατά 3% σε σύγκριση με πέρυσι. Η αύξηση του ΑΕΠ επιβραδύνθηκε περίπου στο μισό, φτάνοντας το 1,2% φέτος από 2,5% πέρυσι. Όταν η συνολική ανάπτυξη μειώνεται τόσο απότομα, η αγορά εργασίας τείνει να ακολουθεί, και αυτό ακριβώς συνέβη: η αύξηση των θέσεων εργασίας, κατά μέσον όρο 35.000 ανά μήνα μεταξύ Μαΐου και Ιουλίου, βρίσκεται επικίνδυνα κοντά στη στασιμότητα.

Ενώ οι πρόεδροι συνήθως αναλαμβάνουν την ευθύνη για τα θετικά οικονομικά νέα και αποφεύγουν τα αρνητικά (στην περίπτωση του Τραμπ, απολύοντας τον αγγελιοφόρο), είναι συχνά δύσκολο να συνδεθεί άμεσα η οικονομική κατάσταση με την εκάστοτε κυβέρνηση. Όχι όμως αυτή τη φορά. Είτε πρόκειται για ιστορικά υψηλούς δασμούς είτε για απελάσεις που απειλούν να διαταράξουν την προσφορά εργασίας, οι πολιτικές του Τραμπ έχουν αυξήσει την οικονομική αβεβαιότητα σε επίπεδα πανδημίας. Αυτή η αβεβαιότητα έχει περιορίσει τις επενδύσεις, τις προσλήψεις και την κατανάλωση, ενώ οι δασμοί αυξάνουν τις τιμές. Με άλλα λόγια, μιλάμε για στασιμοπληθωρισμό.

Για πολλούς Αμερικανούς, ο στασιμοπληθωρισμός θυμίζει τη δεκαετία του 1970. Όμως, αν ο στασιμοπληθωρισμός του Τραμπ συνεχίσει να αυξάνεται, θα είναι σημαντικά διαφορετικός: η οικονομική ζημιά θα είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου αυτοπροκληθείσα. Τη δεκαετία του 1970, ο στασιμοπληθωρισμός προκλήθηκε από «εξωγενείς κρίσεις» που επιδεινώθηκαν από την αδράνεια της Ομοσπονδιακής Τράπεζας. Σήμερα, ο Τραμπ δημιουργεί τα δικά του προβλήματα, με δύο τρόπους. Πρώτον, εάν οι επιχειρήσεις που βοηθούν στον καθορισμό των τιμών ή στη λήψη αποφάσεων για τους μισθούς αρχίσουν να πιστεύουν ότι η Fed υποκύπτει στην αδιάκοπη πίεσή του, θα αυξήσουν τις τιμές εν αναμονή υψηλότερου, μακροπρόθεσμου πληθωρισμού. Αυτό θα αναγκάσει τη Fed να αντιδράσει με υψηλότερα επιτόκια, για να αποκαταστήσει και να διατηρήσει τον στόχο της για τον πληθωρισμό. Δεύτερον, ο συνδυασμός υψηλότερων επιτοκίων, που τροφοδοτούν υψηλότερα επιτόκια στεγαστικών δανείων, πιστωτικών καρτών και δανείων αυτοκινήτων, και υψηλότερων τιμών θα εντείνει το μεγαλύτερο πρόβλημα των Αμερικανών: το κόστος ζωής.