Ο γραμματέας της ΚΕ της Νέας Αριστεράς, Γαβριήλ Σακελλαρίδης, δημοσίευσε ένα «χείμαρρο» μηνυμάτων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εκφράζοντας την έντονη δυσαρέσκειά του για τις πρόσφατες δηλώσεις των υπουργών Θάνου Πλεύρη (Μετανάστευσης) και Άδωνι Γεωργιάδη (Υγείας), τις οποίες χαρακτήρισε ως απαράδεκτη ακροδεξιά ρητορική.

Οι δηλώσεις που προκάλεσαν την αντίδραση του Σακελλαρίδη αφορούσαν, αφενός, την κριτική του Θ. Πλεύρη προς τον τέως πρόεδρο της ΑΔΑΕ, Χρήστο Ράμμο, για την αντίδρασή του στη λογοκρισία κατά του μουσικού συγκροτήματος Banda Entropica στη Φλώρινα, επειδή ερμήνευσαν παραδοσιακό τραγούδι στη σλαβομακεδονική γλώσσα. Αφετέρου, αφορούσαν την επίθεση του Άδωνι Γεωργιάδη στη Διεθνή Αμνηστία και στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο σχετικά με τις καταγγελίες για παράνομες επαναπροωθήσεις αιτούντων άσυλο.

Ο κ. Σακελλαρίδης κατηγορεί την κυβέρνηση ότι έχει αναθέσει στους συγκεκριμένους υπουργούς την προώθηση αυτής της ρητορικής. Μιλά για μια κλιμάκωση του ακροδεξιού λόγου και υποστηρίζει ότι «δεν αξίζει στη Δεξιά να έχει ως εκφραστές της στην Ελλάδα τον Α. Γεωργιάδη και τον Θ. Πλεύρη, που την απομειώνουν ως ένα κακέκτυπο του Τραμπισμού». Κλείνει το μήνυμά του με την έκκληση: «Είναι η στιγμή να τους σταματήσουμε».

Συγκεκριμένα, ο Σακελλαρίδης αναφέρει: «Εν μέσω Χριστουγέννων παρακολουθούμε ένα κρεσέντο ακροδεξιάς ρητορικής από τους -χρεωμένους για αυτόν το λόγο υπουργούς της κυβέρνησης- τον Αδωνι Γεωργιάδη και τον Θανο Πλεύρη. Και οι δύο επιτελούν το ρόλο που τους ανατέθηκε από τον Πρωθυπουργό, στο πλαίσιο μιας ιδεολογικής μάχης που κουμπώνει απόλυτα με την ανάδυση του τραμπικού ρεύματος».

Επιπλέον, προσθέτει: «Άλλωστε νιώθουν ότι είναι η στιγμή τους, η ώρα να διεκδικήσουν έναν κόσμο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους, όπου το δίκαιο του ισχυρού θα καταπίνει και θα συντριβεί όσους και όσες μιλούν για δικαιώματα, ελευθερίες, κράτος δικαίου και διεθνές δίκαιο».

Αναφερόμενος στον Θ. Πλεύρη, ο Σακελλαρίδης τονίζει: «Ο μεν Θ. Πλεύρης απαντάει στον Χ. Ράμμο λέγοντας ότι "το αίμα που έχει χυθεί" ζυγίζει "περισσότερο από το μελάνι" με το οποίο γράφτηκε το Σύνταγμα, το οποίο αναγνωρίζει τις διεθνείς συμβάσεις για τα δικαιώματα των ανθρώπων, λες και αυτά τα δύο μπαίνουν σε αντιπαράθεση. Μόνο στο μυαλό ενός ακροδεξιού συμβαίνει κάτι τέτοιο».

Συνεχίζοντας, σημειώνει ότι «Ο Χρήστος Ράμμος τους ενοχλεί και επειδή έκανε το καθήκον του ως πρόεδρος της ΑΔΑΕ, δεν γονάτισε μπροστά στο καθεστώς του Κ. Μητσοτάκη και υπηρέτησε το λειτούργημα του, κάνοντας ότι μπορούσε για να αποκαλυφθεί το σκάνδαλο των υποκλοπών, το μεγαλύτερο σκάνδαλο της μεταπολίτευσης».

Ο Σακελλαρίδης σχολιάζει επίσης ότι «Ο Θ. Πλεύρης δεν πολύ νοιάζεται να είναι Υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, όσο ιεροκήρυκας ακροδεξιάς συνθηματολογίας. Φάνηκε άλλωστε και στο φιάσκο με τους πρόσφυγες από την Αφρική στην Κρήτη, την αποτυχία της αναστολής του δικαιώματος πρόσβασης σε άσυλο, όσο και της ψευδούς υπόσχεσης του περί απελάσεων».

Για τον Άδωνι Γεωργιάδη, αναφέρει ότι «καταφέρεται ενάντια στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και τη Διεθνή Αμνηστία ως "αδιάφορα αριστεροκρατούμενα σχήματα"».

Υπογραμμίζει τη σημασία της Διεθνούς Αμνηστίας, τονίζοντας ότι «Η μεγαλύτερη οργάνωση για την υπεράσπιση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο, δυστυχώς για τους ακροδεξιούς, δεν αναφέρεται στην Αριστερά, αλλά τα εκατομμύρια μέλη της προέρχονται από όλο το πολιτικό φάσμα, από ανθρώπους που αφήνουν στην άκρη τις πολιτικές τους διαφωνίες και βάζουν στο επίκεντρο την υπεράσπιση της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και των δικαιωμάτων». Προσθέτει, «Είχα την τύχη να γνωρίσω πολλούς ανθρώπους από τη δεξιά, το κέντρο, ανθρώπους φιλελεύθερους, που μπορεί να διαφωνούσαμε για το πώς θα έχουμε οικονομική ανάπτυξη, κοινωνική δικαιοσύνη κτλ, αλλά υπήρχε κοινή αντίληψη ότι για να μπορούμε να διαφωνούμε ελεύθερα για τα παραπάνω, πρέπει να αγωνιζόμαστε να υπάρχει ένας κοινός κώδικας πάνω στον οποίο να αγωνιζόμαστε για τις διαφορετικές απόψεις μας. Και ο κώδικας αυτός δεν ήταν άλλος από την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ως έννοιας οικουμενικής».

Ο Σακελλαρίδης καταλήγει λέγοντας: «Δεν αξίζει στη Δεξιά να έχει ως εκφραστές της στην Ελλάδα τον Α. Γεωργιάδη και τον Θ. Πλεύρη, που την απομειώνουν ως ένα κακέκτυπο του Τραμπισμού. Αυτοί και οι όμοιοι τους καβαλάνε το παγκόσμιο ρεύμα ανάδυσης της Ακροδεξιάς, νιώθοντας ότι μπήκαν στην πολιτική για να υπηρετήσουν αυτό τον σκοπό. Ότι είναι η στιγμή τους και ανταποκρίνονται στο κάλεσμα ενός πολιτικού -του Τραμπ- που είναι ο,τι πιο κοντινό στον φασισμό της εποχής μας. Είναι η στιγμή όμως να τους σταματήσουμε».