Ο πλούτος δεν είναι απλώς θέμα χρημάτων, αλλά και αγοραστικής δύναμης και χρόνου. Έτσι, η κατάταξη των πλουσιότερων χωρών στον κόσμο είναι μια σύνθετη διαδικασία, όπως αναφέρει ο Economist.

Στην ερώτηση «ποια είναι η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο το 2025;», ο Economist απαντά ότι δεν είναι μία, αλλά τρεις, εξηγώντας τους λόγους. Στην ετήσια κατάταξή του, σύγκρινε τις οικονομίες με τρεις διαφορετικούς τρόπους, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι τιμές διαφέρουν μεταξύ των χωρών και ένας μέτριος μισθός μπορεί να έχει μεγαλύτερη αξία όπου τα πράγματα είναι φθηνότερα. Επιπλέον, οι ώρες εργασίας ποικίλλουν, με κάποιες χώρες να δημιουργούν υψηλά εισοδήματα με λιγότερες ώρες εργασίας, αφήνοντας περισσότερο χρόνο για αναψυχή και διακοπές.

Οι συντάκτες του Economist κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η Ελβετία, η Σιγκαπούρη και η Νορβηγία διεκδικούν τη θέση της πλουσιότερης χώρας για το 2025. Εξετάστηκαν 178 χώρες, χρησιμοποιώντας τρία μέτρα.

Το πρώτο μέτρο είναι το ΑΕΠ κατά άτομο σε συναλλαγματικές ισοτιμίες αγοράς. Αν και απλό και μετρήσιμο, αγνοεί τις διαφορές τιμών μεταξύ των χωρών. Το δεύτερο μέτρο αφορά την ισοτιμία αγοραστικής δύναμης (PPP), δηλαδή τι μπορεί να αγοράσει κάποιος σε διάφορες χώρες με τα ίδια χρήματα. Αυτό είναι ένας καλύτερος οδηγός για το βιοτικό επίπεδο, αλλά δεν λαμβάνει υπόψη τον ελεύθερο χρόνο. Και το τρίτο μέτρο λαμβάνει υπόψη τόσο τις τοπικές τιμές όσο και τις ώρες εργασίας.

Αναλύοντας τις οικονομίες με κάθε έναν από τους παραπάνω παράγοντες, προκύπτουν τα εξής: Σε όρους χρήματος (μέτρο το δολάριο ΗΠΑ), η Ελβετία κατατάσσεται στην κορυφή, με μέσο εισόδημα άνω των 100.000 δολαρίων το 2024. Ακολουθούν η Σιγκαπούρη και η Νορβηγία, με 90.700 και 86.800 δολάρια, αντίστοιχα. Όμως, η Ελβετία είναι επίσης μια από τις πιο ακριβές χώρες στον κόσμο, επομένως οι υψηλοί μισθοί της δεν μπορούν να αγοράσουν πολλά προϊόντα και υπηρεσίες. Με όρους PPP, προηγείται η Σιγκαπούρη, χάρη στο χαμηλό κόστος των αγαθών και των υπηρεσιών. Όταν όμως λαμβάνεται υπόψη και ο χρόνος εργασίας, η Νορβηγία καταλαμβάνει την πρώτη θέση, όπως και το 2024, ακολουθούμενη από το Κατάρ και τη Δανία.

Οι ΗΠΑ, η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο με βάση το ΑΕΠ, κατατάσσεται 4η, 7η και 6η αντίστοιχα, ανάλογα με το μέτρο σύγκρισης, ενώ η Βρετανία κατατάσσεται 19η, 27η και 25η. Η κατάταξη των χωρών μεταξύ των μέτρων αντανακλά κοινωνικά πρότυπα. Για παράδειγμα, σε χώρες όπως η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία, όπου λίγες γυναίκες αμείβονται για να εργαστούν, κατατάσσονται υψηλότερα όταν εξετάζεται στο εισόδημα, επειδή τα κέρδη συγκεντρώνονται σε λιγότερους ανθρώπους.

Οι χώρες με ασυνήθιστα υψηλά ποσοστά ηλικιωμένων ή νέων κατοίκων παρουσιάζουν επίσης διαφορετική εικόνα, όπως η Ιταλία (πολλοί συνταξιούχοι) και η Νιγηρία (πολλοί ανήλικοι). Και στις δύο περιπτώσεις, μια μικρότερη ομάδα εργαζομένων υποστηρίζει μια μεγαλύτερη.

Στην τελευταία θέση της κατάταξης βρίσκεται το Μπουρούντι, όπου το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είναι κάτω των 17 ετών και τα εισοδήματα είναι μόλις το 0,15% των εισοδημάτων της Ελβετίας. Ακόμα και προσαρμοσμένα στο κόστος ζωής (PPP), ένα μέσο ατομικό εισόδημα Ελβετίας θα μοιραζόταν μεταξύ 100 κατοίκων του Μπουρούντι.

Ορισμένες χώρες έχουν αποκλειστεί από την κατάταξη του Economist, όπως οι Βερμούδες, λόγω μικρού μεγέθους, η Ιρλανδία, λόγω φορολογικού αρμπιτράζ, και το Λουξεμβούργο, όπου τα εισοδήματα διογκώνονται από τους διασυνοριακά μετακινούμενους εργαζόμενους και κατοίκους.

Η κατάταξη δεν λαμβάνει υπόψη την ανισότητα ή την αξία των περιουσιακών στοιχείων, και σε ορισμένες χώρες τα επίσημα δεδομένα μπορεί να λείπουν ή να είναι αναξιόπιστα. Κανένα μεμονωμένο μέτρο δεν μπορεί να καταγράψει πόσο καλά ζουν οι άνθρωποι, αλλά οι αριθμοί είναι ένας χρήσιμος οδηγός.