Στις 2 Αυγούστου 1990, το Κουβέιτ συνειδητοποίησε ότι τα πετροδολάρια και οι αμερικανικές βάσεις δεν εγγυώνται την ασφάλεια. Για το Κατάρ, η στιγμή της αλήθειας ήρθε την περασμένη Τρίτη.

Το μικρό εμιράτο, με 320.000 πολίτες και 2,3 εκατομμύρια αλλοδαπούς εργαζόμενους, διέθετε ισχυρά ερείσματα: τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου και τη μεγαλύτερη αεροπορική βάση των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Επί χρόνια, με παρότρυνση των ΗΠΑ, λειτουργούσε ως μεσολαβητής μεταξύ Δύσης και Ιράν, καθώς και μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς.

Όμως, ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου αποφάσισε να δράσει. Ενώ επρόκειτο να πραγματοποιηθεί συνάντηση ηγετικών στελεχών της Χαμάς στην Ντόχα για την αμερικανική πρόταση εκεχειρίας, ισραηλινά μαχητικά αεροσκάφη βομβάρδισαν την περιοχή, σκοτώνοντας έξι ανθρώπους.

Η δολοφονία του ηγέτη της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια, στην Τεχεράνη, στις 31 Ιουλίου 2024, είχε δείξει τις προθέσεις της κυβέρνησης Νετανιάχου. Ο αρχηγός του ισραηλινού στρατού, Εγιάλ Ζαμίρ, είχε δηλώσει ότι θα κυνηγήσουν τα ηγετικά στελέχη της Χαμάς στο εξωτερικό.

Με την επίθεση της Τρίτης, ο Νετανιάχου «τορπίλισε» κάθε ελπίδα για ειρήνευση, βάζοντας στο στόχαστρο τους διαπραγματευτές της αμερικανικής πρότασης εκεχειρίας, στο έδαφος της χώρας που φιλοξενούσε τις διαπραγματεύσεις. Όπως ομολόγησε ο ίδιος ο Νετανιάχου, για χρόνια άφηνε το Κατάρ να χρηματοδοτεί τη Χαμάς.

Η πολεμική έξαρση της κυβέρνησης Νετανιάχου κορυφώθηκε, καθώς μέσα σε 72 ώρες το Ισραήλ επιτέθηκε σε στόχους σε έξι χώρες: Γάζα, Τυνησία, Υεμένη (όπου σκοτώθηκε ο πρωθυπουργός των Χούθι, Αχμεντ αλ Ραχάουι), Λίβανο, Συρία και Κατάρ.

Ολα αυτά συμβαίνουν με τη ρητή ή άρρητη συνενοχή των ΗΠΑ. Ο Τραμπ μπορεί να δήλωσε «ότι δεν είναι καθόλου ευχαριστημένος» με την επίθεση στο Κατάρ, αλλά δεν έκανε τίποτα για να την αποτρέψει.

Η ισραηλινή κυβέρνηση ενέκρινε την κατασκευή του νέου εποικισμού Ε1, που θα κόβει τη Δυτική Οχθη στα δύο, με την ένοχη σιωπή της Ουάσιγκτον. Στις 31 Αυγούστου, η Washington Post δημοσίευσε σχέδια για τη μετατροπή της Γάζας σε «Ριβιέρα της Μεσογείου», συνοδευόμενα από ένα εγχειρίδιο εθνοκάθαρσης.

Στις 28 Αυγούστου, στον Λευκό Οίκο συζητήθηκε η «τελική λύση» για τη Γάζα, με τη συμμετοχή του Τραμπ, του Τζάρεντ Κούσνερ και του Τόνι Μπλερ. Η Le Monde εύλογα διερωτάται: «Ποιος θα τολμήσει να επιβάλει τις αναγκαίες συνέπειες σε ένα Ισραήλ που υιοθετεί συμπεριφορά κράτους-χούλιγκαν;»