Ειδικοί πράκτορες, εγκληματολόγοι και διευθυντές ασφαλείας μιλούν στην «Κ» για τη ληστεία στο Λούβρο, τη δεύτερη μεγαλύτερη μετά την κλοπή της Μόνα Λίζα, αναλύοντας τη μεθοδολογία και τα κρίσιμα 72ωρα.

Το Λούβρο «έπεσε» με μια απλή ληστεία, σύμφωνα με ειδικούς σε εγκλήματα τέχνης. Δράστες εισέβαλαν στο μουσείο με ανυψωτική σκάλα, έσπασαν το τζάμι, απείλησαν το προσωπικό, έκλεψαν αντικείμενα και διέφυγαν με σκούτερ.

Το κλίμα στη Γαλλία είναι τεταμένο, καθώς αυτή είναι η τρίτη ληστεία σε ένα μήνα. Προηγήθηκαν κλοπές στο Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Παρισιού και στο Μουσείο της Λιμόζ, με λεία αξίας 6,5 εκατ. ευρώ.

Ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης, εγκληματολόγος και συγγραφέας, περιγράφει την κατάσταση: «Η εκπρόσωπος του συνδικαλιστικού οργάνου του προσωπικού ασφαλείας του Λούβρου ανέφερε σήμερα ότι τα τελευταία χρόνια το Λούβρο προτιμάει να διοργανώνει γιορτές παρά να επενδύει στην ασφάλεια. Από την πλευρά της η υπουργός Πολιτισμού της Γαλλίας, Ρασιντά Ντατί, ανέφερε πως οι Γάλλοι βιώνουν αυτή τη διάρρηξη ως τραύμα και την παρομοίασε με τα συναισθήματα που βίωσαν όταν έβλεπαν την Παναγία των Παρισίων να καίγεται. Ο υπουργος Εσωτερικών χαρακτήρισε την κλοπή “αποτυχία”. Προσωπική μου άποψη είναι πως δεν είναι μόνο αποτυχία, αλλά και ταπείνωση».

Η ληστεία συμβαίνει σε μια περίοδο πολιτικής αστάθειας στη Γαλλία. «Ο πρώην πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ είπε χθες πως κατά τη γνώμη του πίσω απο τη ληστεία βρίσκεται καποιος “ξένος παράγοντας” που θέλει την αποσταθεροποίηση της χώρας. Η Εισαγγελία του Παρισιού μιλάει για συμμορία και οργανωμένο έγκλημα», σημειώνει ο κ. Μαρκογιαννάκης.

Πώς παραβιάστηκε ένα μουσείο με 10 εκατομμύρια επισκέπτες και 1.000 άτομα προσωπικό ασφάλειας;

Ο Αντονι Αμόρ, διευθυντής ασφάλειας, σημειώνει ότι η κλοπή ταιριάζει σε ένα προφίλ όπου οι κλέφτες εκμεταλλεύονται τις κατασκευές του κτιρίου και τους κινδύνους από εργασίες επισκευής.

«Οι ερωτήσεις που πρέπει να τεθούν στους αρμοδίους είναι αν οι ληστές αναγνωρίστηκαν από εργαζομένους του μουσείου, καθώς περίπου το 80% των κλοπών σε μουσεία περιλαμβάνουν κάποια μορφή εσωτερικής συνενοχής. Τέλος, ταιριάζει με το μοτίβο που έχει καθιερωθεί ότι οι ληστείες μουσείων συνήθως διαρκούν μεταξύ τριών και εννέα λεπτών», εξηγεί.

Η Εριν Τόμσον, ιστορικός τέχνης, εξηγεί ότι τα μουσεία σε ιστορικά κτίρια είναι ευάλωτα. «Το Λούβρο έχει εκατοντάδες μεγάλα παράθυρα που δεν μπορούν να τροποποιηθούν, ενώ ένα νεόκτιστο μουσείο θα είχε μόνο περιορισμένα εξωτερικά παράθυρα, τα οποία θα ήταν αρκετά μικρά, ώστε να αποτρέπουν κάποιον από το να εισέλθει, και καλυμμένα με ενισχυμένο γυαλί, ώστε να αποτρέπεται το σπάσιμο», τονίζει.

Ο Ρόμπερτ Κινγκ Γουίτμαν, πρώην πράκτορας του FBI, εξηγεί ότι τέτοιες διαρρήξεις είναι καλά σχεδιασμένες και οι ληστές μπορεί να έχουν επιθεωρήσει τα αντικείμενα πριν.

«Τέτοιοι δράστες σχεδιάζουν επίσης τις διαδρομές διαφυγής τους. Η χρήση μοτοσικλετών είναι κοινή στην Ευρώπη λόγω της εύκολης πρόσβασης και των στενών δρόμων», επισημαίνει.

O αρχαιολόγος Χρήστος Τσιρογιάννης θεωρεί ότι η ληστεία έχει άρωμα… Ροζ Πανθήρων. «Είτε πρόκειται για δικό τους κινηματογραφικό χτύπημα είτε είναι κάποιοι που τους αντιγράφουν μεθοδολογικά», λέει, προσθέτοντας ότι η συγκεκριμένη ομάδα στόχευε σε κοσμήματα.

Ο κύριος Τσιρογιάννης εκτιμά πως πιθανότατα πρόκειται για μια νέα γενιά Ροζ Πανθήρων, που ίσως έχουν εκπαιδευτεί με τον πυρήνα της οργάνωσης, ωστόσο δεν είναι τόσο καλοί όσο εκείνοι διότι διαπράττουν πολλά λάθη. «Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι οι ληστές έχουν αφήσει πίσω τους πολλά στοιχεία, εργαλεία που χρησιμοποίησαν και εξοπλισμό που φόρεσαν, όπως τα γιλέκα. Αυτό αυξάνει τις πιθανότητες να ανακαλυφθούν λόγω ταυτοποίησης μέσω DNA.

Μετά την κλοπή οκτώ αντικειμένων, η ερώτηση είναι πόσο εύκολο είναι να βρεθούν τα κλοπιμαία;

Ο Ρόμπερτ Κινγκ Γουίτμαν αναφέρει ότι οι πιθανότητες ανάκτησης είναι καλές, αλλά υπάρχει ο φόβος τα κοσμήματα να καταστραφούν για τους λίθους τους. Ο κ. Μαρκογιαννάκης προσθέτει πως αν συμβεί κάτι τέτοιο τα πολύτιμα αυτά κειμήλια θα χάσουν το 90% της αξίας τους.

Αν δεν βρεθούν μέσα στις επόμενες 72 ώρες, θα αλλάξουν μορφή.

Ο κ. Μαρκογιαννάκης εικάζει ότι τα κοσμήματα είτε παραγγέλθηκαν για ιδιωτική συλλογή, είτε θα πωληθούν επιμέρους.

Ο Χρήστος Τσιρογιάννης εξηγεί ότι πίσω από τους ληστές υπάρχει κύκλωμα διακίνησης κλοπιμαίων. «Αμέσως μετά τη ληστεία, υπάρχουν μεσάζοντες που παραλαμβάνουν τα κοσμήματα. Κατόπιν, λαθρέμποροι τα εξάγουν παράνομα, κυρίως στο Βέλγιο. Δεν είναι τυχαίο που έγινε το χτύπημα στη Γαλλία. Γιατί το Βέλγιο; Γιατί εκεί υπάρχουν πολλές εταιρείες κοπής διαμαντιών. Εκεί τα μεγάλα διαμάντια φυσικά θα αποσυναρμολογηθούν. Αν δεν βρεθούν μέσα στις επόμενες 72 ώρες, θα αλλάξουν μορφή και θα πρέπει να ξεχάσουμε την ιστορική αξία των κλοπιμαίων. Δηλαδή, δεν πρόκειται να βρεθούν στην αρχική τους υπόσταση. Τα μεγάλα κομμάτια, τα σμαράγδια, τα ζαφείρια θα έχουν κοπεί από μεγάλους κόπτες διαμαντιών στο Βέλγιο».

Σύμφωνα με τον ίδιο, οι Αρχές πρέπει να κλείσουν τα σύνορα και να βρουν πληροφοριοδότες, διότι οι πιθανότητες αλλοίωσης των κοσμημάτων αυξάνονται όσο περνάει ο χρόνος.