Ο δρόμος έξω από το πολυτελές διαμέρισμα του Στέφανου Κασσελάκη και του Τάιλερ Μακμπέθ είναι ήσυχος, χωρίς την παρουσία δημοσιογράφων που κάποτε περίμεναν για τη βόλτα της Φάρλι ή την πρωινή γυμναστική του ζευγαριού. Μέσα στο σαλόνι, η εικόνα είναι αυτή που θα περίμενε κανείς: μια αποτύπωση του αμερικανικού ονείρου, με τη Φάρλι να παίζει μπροστά από το τζάκι και τις πράσινες κάλτσες γεμάτες δώρα για τα Χριστούγεννα. Μια εικόνα που πλέον δεν συγκινεί την ελληνική κοινωνία.

Ο Στέφανος Κασσελάκης παραδέχεται ότι κατάφερε να εξάψει την περιέργεια της κοινής γνώμης εκμεταλλευόμενος τη ρηχότητα του πολιτικού συστήματος. Μπορεί να κέρδισε την ψήφο των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, όμως η μετατροπή της προσοχής σε εμπιστοσύνη αποδείχθηκε δύσκολη. Ίσως υποτίμησε την επιρροή της θέσης του ως αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πίστεψε ότι, απελευθερωμένος από τα «βαρίδια» του ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε να πετάξει ακόμη πιο ψηλά. Όμως, μετά το συνέδριο «του μπουζουκτσίδικου», όπως το αποκαλεί, προσγειώθηκε στην πραγματικότητα.

«Δεν έχω απογοητευτεί, γιατί η πολιτική για μένα ποτέ δεν ήταν παιχνίδι», δηλώνει. «Είμαι απλώς απογοητευμένος που δεν μπορώ να κάνω περισσότερα, θα ήθελα να μπορούν να αλλάζουν τα πράγματα πιο γρήγορα. Μπορεί να νομίζουν ότι με καθάρισαν, αλλά εμένα δεν με ενδιέφερε το δικό τους παιχνίδι. Εγώ είμαι ο τρελός Έλληνας του εξωτερικού που απλώς θέλει να κάνει κάτι καλό για την πατρίδα του». Τονίζει ότι ο κόσμος ξέρει ότι πρέπει να αλλάξει το παλιό πολιτικό σύστημα, όμως «δεν πιστεύει και δεν ακούει κανέναν πλέον. Υπάρχει μια πεποίθηση ότι είναι όλοι το ίδιο και τίποτα δεν θα αλλάξει. Υπάρχουν ωχαδερφισμός, μεμψιμοιρία».

Σε βίντεο που ανάρτησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο Στέφανος Κασσελάκης εκφράζει τον προβληματισμό του για το μέλλον του κόμματος και καλεί τα μέλη σε έκτακτο συνέδριο. «Μαζί θα αποφασίσουμε αν θα συνεχιστεί το Κίνημα Δημοκρατίας», είπε.

Το κλίμα είναι τεταμένο λόγω των χαμηλών επιδόσεων στις δημοσκοπήσεις, της αποχώρησης στελεχών, του καβγά με τη Θεοδώρα Τζάκρη και των οικονομικών δυσκολιών. Σύμφωνα με τον ίδιο, η αιτία είναι η «έλλειψη κουλτούρας fundraising».

Δύο ημέρες μετά το μήνυμα, ο Κασσελάκης εγκαινίασε ένα νέο γραφείο του κόμματος στη Λιβαδειά. Όσον αφορά το μέλλον του Κινήματος Δημοκρατίας, δηλώνει: «Όλα είναι ανοιχτά, μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Ενα έκτακτο συνέδριο μπορεί να αποφασίσει ό,τι θέλει, εγώ δεν έχω σκοπό να επηρεάσω τον κόσμο, θέλω να τον ακούσω. Εγώ δεν έχω πλέον τη δυνατότητα να φέρω από μόνος μου 15%, όπως έφερα στις ευρωεκλογές. Σίγουρα θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα αν δεν είχε γίνει ό,τι έγινε στον ΣΥΡΙΖΑ».

«Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε απόσχιση του ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να μετεξελιχθούμε σε ένα νέο, σύγχρονο, ευρωπαϊκό κίνημα», υπογραμμίζει, προσθέτοντας ότι αυτό «δεν είναι ζήτημα κλεισίματος, είναι ζήτημα εξέλιξης».

Ο Κασσελάκης αναφέρει ότι ξοδεύει πολλά χρήματα από την τσέπη του για να επιβιώσει το κόμμα, παρά τις συνεισφορές των μελών. Στο συνέδριο του Φεβρουαρίου «δεν θα υπάρξει δίλημμα “βάλτε χρήματα ή κλείνουμε”, αυτό είναι μια μόνιμη απαίτηση. Δεν έχουμε όμως τις οικονομικές δυνατότητες να κάνουμε μια τεράστια καμπάνια ενόψει των εκλογών».

Υποστηρίζει ότι κέρδισε τις εσωκομματικές χωρίς τη στήριξη του Τσίπρα, ο οποίος «ήταν απόλυτα ουδέτερος», παρότι «θεωρώ πιθανό ότι μπορεί να ψήφισε εμένα αντί για την Αχτσιόγλου».

Αναφορικά με το ιδανικό σενάριο, ο Κασσελάκης δηλώνει ότι κάποιοι ίσως πίστευαν ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει ως «ανάχωμα» απέναντι σε μια συγκυβέρνηση με την Ακροδεξιά. Όμως αυτό δεν είναι πιθανό, καθώς «από τη μια θα έπρεπε να συγκυβερνάς μαζί τους και από την άλλη να τους βάζεις φυλακή».

«Πολύς κόσμος θα πει ότι αν γίνεις ανάχωμα στο σάπιο παλιό σύστημα, θα γίνεις ένα μέρος του. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κοινωνική βούληση για τέτοιο ανάχωμα. Θα συμφωνούσε η Νέα Δημοκρατία σε ένα τέτοιο μοντέλο, όσο οι βουλευτές της θα πήγαιναν στη Δικαιοσύνη;».

Ο Κασσελάκης θεωρεί ότι ο μόνος τρόπος για να φέρεις την αλλαγή είναι τα νέα κινήματα, όπως το κίνημα των Τεμπών, και προσθέτει τον εαυτό του στη λίστα των προσώπων που απευθύνουν προσκλητήρια συνεργασίας στη Μαρία Καρυστιανού. «Είτε είναι η Καρυστιανού, είτε είμαι εγώ, είτε είναι κάποιος άγνωστος, δεν με ενδιαφέρει. Είμαι χορτασμένος στην αγάπη με τον κόσμο. Θα κάνω τα πάντα ώστε αυτά τα κινήματα να μπορούν να διώξουν τη σήψη από τη χώρα και θα το κάνω χωρίς καμία προσωπική φιλοδοξία. Θέλω αυτή η χώρα να βάλει νέους ανθρώπους στην πολιτική, να καθαρίσει η κόπρος του Αυγείου που την έχουν φτιάξει τα παλιά κόμματα: Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ».

Παρότι δεν έχει μιλήσει με την Καρυστιανού εδώ και καιρό, υποστηρίζει πως μπορεί να της προσφέρει πολλά στο κομμάτι της διαχείρισης, με την εμπειρία και το δίκτυο που έχει χτίσει. «Θέλω να είμαι χρήσιμος. Δεν έχω καμία προσωπική βλέψη πέρα από το να φύγει η σαπίλα που υπάρχει αυτή τη στιγμή και να κυβερνηθεί η χώρα». Αλλωστε, «το κίνημα δεν πρέπει να εκφράζεται από έναν άνθρωπο. Και εγώ μπορώ να προσθέσω το λιθαράκι μου και η Μαρία το δικό της».

Ο Κασσελάκης μιλάει με πικρία για το τι έγινε στον ΣΥΡΙΖΑ και για το συνέδριο «του μπουζουκτσίδικου». «Εγώ δεν έχω χάσει στην πολιτική, κέρδισα στις εσωκομματικές εύκολα, μετά πήρα στις ευρωεκλογές 15% και μετά έγινε ένα μπουζουκτσίδικο και το σύστημα από πάνω είπε “εξαφανίστε τον”».

Σχετικά με τον Αλέξη Τσίπρα, αναφέρει: «Αυτός ο άνθρωπος δεν ήθελε να παραιτηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ηθελε έναν μπροστινό να μπορεί να χρεωθεί τις πολιτικές και οικονομικές αμαρτίες που είχαν κάνει όλοι τους εκεί μέσα και να επανέλθει ως κεντρώος. Οποιοσδήποτε τον διαδεχόταν θα τον χρησιμοποιούσε».

Για τις δημοσκοπήσεις που φέρνουν τον Τσίπρα στη δεύτερη θέση, σχολιάζει: «Είναι μια δυνητική ψήφος, ένα “αν” θεωρητικά. Η καλύτερη μέρα του Αλέξη θα είναι η πρώτη του μέρα, όταν ανακοινώσει το κόμμα. Από κει και πέρα θα πρέπει να εξηγεί γιατί έφυγε, τι καινούργιο φέρνει, γιατί δεν το έκανε πριν από τέσσερα χρόνια. Δεν θα μπορεί να ξεφύγει από αυτό. Δεν μπορείς από τη μια να θάβεις όλους τους συνεργάτες και τους υπουργούς σου και από την άλλη να τιμάς το έργο που έκαναν και να το εκθειάζεις. Είναι αντιφατικό αυτό. Θα έχει απλώς μαζί του έναν κόσμο που τον έχει αγαπήσει από την πορεία του. Υπάρχει μια νοσταλγία για την πρώτη φορά Αριστερά».

Όσον αφορά τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, αναφέρει ότι ήρθαν κοντά μόνο για τα Τέμπη. «Είναι ακραία λαϊκίστρια και “μοναχοφάισσα” πολιτικά και γι’ αυτό δεν μπορεί να κρατήσει συνεργάτες κοντά της. Πέρα από μερικά θεσμικά θέματα, είναι το απόλυτο πολιτικό κενό».

Παρ’ όλα αυτά, ο Κασσελάκης εκφράζει μια βεβαιότητα για το προσωπικό του μέλλον: «Δεν γυρίζω στην Αμερική, δεν υπάρχει περίπτωση. Το λέω ξεκάθαρα, ακόμη και ο Τάιλερ δεν θέλει να γυρίσουμε», επισημαίνοντας ότι η Αθήνα θα είναι η βάση τους. «Βλέπουμε τον συντηρητισμό, τον λαϊκισμό, τα μακελειά που γίνονται εκεί. Εχουμε φίλους που μας ζητούν συμβουλές για το πώς θα έρθουν στην Ευρώπη. Η ροή είναι αντίθετη».