Αναλυτές υποστηρίζουν ότι ο πόλεμος του Βλαντίμιρ Πούτιν στην Ουκρανία δεν οφείλεται σε φόβους ή αυτοκρατορικές φιλοδοξίες, αλλά στην έλλειψη σεβασμού. Η Ρωσία, κάποτε υπερδύναμη, επιθυμεί να ανακτήσει το χαμένο κύρος της μέσω της επιθετικότητας.

Παράλληλα, η στροφή του Ντόναλντ Τραμπ εναντίον της Ευρώπης έχει παρόμοια κίνητρα. Ο Τραμπ επιδιώκει να ανατρέψει μια κοινωνική τάξη που περιφρονεί, επιδιώκοντας τον σεβασμό δικτατόρων και βασιλέων, ενώ γνωρίζει την περιφρόνηση των ηγετών πολλών δημοκρατικών χωρών.

Η Αμερική, υπό την ηγεσία Τραμπ, επιθυμεί να καταστρέψει την υπάρχουσα ιεραρχία του σεβασμού, αντικαθιστώντας την με έναν κόσμο άνευ όρων υποταγής. Η Ευρώπη, με την έμφαση στο κράτος δικαίου και τον πολυμερισμό, αποτελεί το ισχυρότερο παράδειγμα ενός συστήματος που η κυβέρνηση Τραμπ θέλει να καταστρέψει.

Ειρωνικά, οι ΗΠΑ δημιούργησαν τον κόσμο που ο Τραμπ επιδιώκει να καταστρέψει. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ουάσιγκτον προώθησε την δημοκρατία και το κράτος δικαίου ως τα ιδανικά για την αξιολόγηση των χωρών, παρά την υποκρισία των αντιφιλελεύθερων πρακτικών της.

Η σύγχρονη Ευρώπη ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμα της παλαιάς τάξης. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ΗΠΑ βοήθησαν στην ανοικοδόμηση των οικονομιών της Δυτικής Ευρώπης, προωθώντας την συνεργασία και τις δημοκρατικές αρχές. Η ΕΕ ενσωμάτωσε τις αξίες της φιλελεύθερης τάξης που δημιούργησαν οι ΗΠΑ περισσότερο από την ίδια την Αμερική.

Η κυβέρνηση Τραμπ επιθυμεί να διαλύσει την παλιά τάξη και να την αντικαταστήσει με μια νέα, βασισμένη στην ισχύ και το εθνικό συμφέρον. Η στρατηγική εθνικής ασφάλειας της κυβέρνησης διακηρύσσει ότι θέλει να "διατηρήσει την ασυναγώνιστη «ήπια δύναμη» των Ηνωμένων Πολιτειών", αναγνωρίζοντας την "εγγενή μεγαλοσύνη και αξιοπρέπεια της Αμερικής". Ο Τραμπ καυχιέται ότι "η Αμερική είναι και πάλι ισχυρή και σεβαστή".

Αυτή η στρατηγική εξηγεί γιατί η Ευρώπη υφίσταται έντονη κριτική. Η κυβέρνηση Τραμπ επιθυμεί να παρέμβει στην Ευρώπη, μεταμορφώνοντάς την, προωθώντας ακροδεξιά κόμματα και μετατρέποντας την ΕΕ σε μια συλλογή εθνικιστικών κρατών.

Η πρόκληση για την κυβέρνηση Τραμπ είναι η έλλειψη ικανότητας και παγκόσμιας φιλοδοξίας για αυτή τη μεταμόρφωση. Ενώ επιδιώκει σεβασμό, δεν έχει τη δύναμη να κάνει πολλά περισσότερα από το να λειτουργεί ως σπασίκλας, αποσύροντας τον ρόλο της ως εγγυητή του ΝΑΤΟ.

Η στρατηγική Τραμπ καταγγέλλει το "τεράστιο στρατιωτικό, διπλωματικό, πληροφοριακό και εξωτερικό συγκρότημα βοήθειας" που έχει στηρίξει τις παγκόσμιες φιλοδοξίες των ΗΠΑ. Χωρίς αυτό το συγκρότημα, δεν θα είναι σε θέση να αναδιαμορφώσει την Ευρώπη.

Η κυβέρνηση Τραμπ μπορεί να τιμωρήσει την ΕΕ αρνούμενη βίζες σε επαληθευτές γεγονότων και διαχειριστές κοινωνικών μέσων, κατηγορώντας τους για λογοκρισία των ακροδεξιών απόψεων, και απειλώντας την ΕΕ για την ρύθμιση υπηρεσιών όπως το X. Ωστόσο, όπως δείχνει το παράδειγμα της Βραζιλίας, αυτό είναι πιθανό να βλάψει τους ιδεολογικούς συμμάχους της όσο και να τους βοηθήσει.

Η κυβέρνηση Τραμπ επιθυμεί σεβασμό και παγκόσμια ήπια δύναμη, επιτιθέμενη στην Ευρώπη, ενώ παράλληλα περιορίζει τις δαπάνες της, μετατρέποντας τις ΗΠΑ σε μια περιφερειακή δύναμη. Δεν μπορεί να έχει και τα δύο.