Τον Απρίλιο του 1968, μετά τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο Ρόμπερτ Φ. Κένεντι είχε αναρωτηθεί: «ίσως έχει έρθει η ώρα να αναρωτηθούμε τι έθνος είμαστε, και σε τι κατεύθυνση κινούμαστε». Σύμφωνα με ανάλυση των New York Times, η ομιλία του Κένεντι τότε ήταν ιστορικής σημασίας.

Η Ελίζαμπεθ Μπάμιλερ των NYT παρατηρεί ότι 57 χρόνια μετά, οι ΗΠΑ βιώνουν μια παρόμοια κατάσταση έντονης πόλωσης μετά τη δολοφονία του 31χρονου συντηρητικού ακτιβιστή Τσάρλι Κερκ. Παρόλο που ο Κερκ δεν είχε κοινά στοιχεία με το όραμα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, η Μπάμιλερ εντοπίζει ομοιότητες στην γενικευμένη οργή, την πολιτική βία και την ένταση που επικρατεί σήμερα.

Η αμερικανική κοινωνία καλείται να «διαβάσει» τη δολοφονία Κερκ και την επιρροή του στον δημόσιο λόγο. Η Δεξιά τον εξυμνεί ως πηγή έμπνευσης, ενώ η Αριστερά τον κατακρίνει ως διχαστική φιγούρα. Το δημοσίευμα των NYT υποστηρίζει ότι το «μάθημα» εξαρτάται από την επεξεργασία του συμβάντος και του κοινωνικοπολιτικού πλαισίου.

Ο Τζον Μίτσαμ διερωτάται: «Μήπως ένα καταδικαστέο έγκλημα κατά ενός πολιτικού προσώπου οδηγεί σε πιο καταδικαστέες πράξεις ή μήπως μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να είμαστε σε θέση να συνυπάρχουμε με ανθρώπους των οποίων τις απόψεις περιφρονούμε, χωρίς να καταφεύγουμε στη βία;».

Μετά τη δολοφονία, οι τόνοι στη δημόσια σφαίρα οξύνθηκαν. Ο πρόεδρος Τραμπ κατηγόρησε την Αριστερά για βίαιη ρητορική. Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι αλληλοκατηγορούνται, ενώ επικριτές του Κερκ έχουν γίνει στόχος από δεξιούς influencers. Οι αναφορές σε «εμφύλιο πόλεμο» αυξήθηκαν στα κοινωνικά δίκτυα.

Οι NYT σχολιάζουν ότι ο Κερκ μιλούσε ελεύθερα. Είχε χαρακτηρίσει τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ «απαίσιο» και «κακό άνθρωπο», τον Νόμο για τα Πολιτικά Δικαιώματα «τεράστιο λάθος» και τον Τζορτζ Φλόιντ «απόβρασμα», ενώ υποστήριζε ότι οι γυναίκες που υποστηρίζουν τους Δημοκρατικούς «θέλουν να πεθάνουν μόνες χωρίς παιδιά».

Ωστόσο, για χιλιάδες νεαρούς συντηρητικούς, ήταν ένας ροκ σταρ. Στο συνέδριο των Ρεπουμπλικάνων του 2024, είχε πει: «Οι Δημοκρατικοί έχουν δώσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε παράνομους μετανάστες και ξένες χώρες, ενώ η Gen Z ζει ζορισμένη χωρίς να μπορεί να αποκτήσει σπίτι, να παντρευτεί ενώ θα εργάζεται μέχρι να πεθάνει, χωρίς παιδιά».

Ο Μπραντ Πάρσκαλ, διευθυντής της προεκλογικής εκστρατείας του Τραμπ το 2020, δήλωσε ότι ο Κερκ «αγαπούσε την Αμερική και ήταν πραγματικά αξιοθαύμαστος». Ο Νταν Τ. Κάρτερ, συγγραφέας, θεωρεί τον Κερκ σκοτεινή δύναμη, λέγοντας ότι η δολοφονία του «είναι ένα τρομερό γεγονός για την Αμερική, αλλά δεν νομίζω ότι κερδίζουμε κάτι αν τον αποδεχτούμε ως ένα είδος ανοιχτόμυαλου ατόμου που ενίσχυσε τη δημοκρατία».

Η επίσκοπος Μαριάν Μπάντε υποστηρίζει ότι «το δημόσιο πένθος είναι αναγκαίο και αυτή είναι η στιγμή για όσους αγαπούσαν και θαύμαζαν τον Τσάρλι Κερκ να θρηνήσουν και να εκφράσουν δημόσια τη θλίψη τους». Συμπληρώνει δε, ότι «Για όσους πληγώθηκαν ή αδικηθήκαν από τις θέσεις του, νομίζω ότι αυτή είναι η στιγμή να δείξουμε ευγένεια και να επιτρέψουμε την έκφραση της θλίψης».

Η Ντάναγκαλ Γιανγκ, καθηγήτρια επικοινωνίας, παρατήρησε συγκρατημένη στάση από τα «παραδοσιακά» μέσα ενημέρωσης, θεωρώντας ότι «αυτή η στιγμή είναι τόσο σημαντική και ότι αυτή η χώρα είναι τόσο εύφλεκτη, ώστε οι άνθρωποι που ασχολούνται με τα μέσα ενημέρωσης και τη δημοσιογραφία, ειδικά εκείνοι προερχόμενοι από την Αριστερά, έχουν συνείδηση ότι έχουν την ευθύνη να κατευνάσουν τα πνεύματα… νομίζω ότι αυτό είναι πολύ υγιές για τη Δημοκρατία». Η ίδια δηλώνει αισιόδοξη, εκτιμώντας πως «σε γενικές γραμμές, οι Αμερικανοί απορρίπτουν την πολιτική βία».