Το Ισραήλ κλιμακώνει τις επιθέσεις στην πόλη της Γάζας, με τη χερσαία εισβολή να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη από τις αρχές της περασμένης εβδομάδας. Οι κάτοικοι βιώνουν μια εφιαλτική πραγματικότητα, όπως περιγράφει το Middle East Eye, μεταφέροντας συγκλονιστικές μαρτυρίες.

Η Ντίμα Αμπουάιτα, κάτοικος της κεντρικής συνοικίας Ριμάλ, έχει συγκεντρώσει τα υπάρχοντά της δίπλα στην πόρτα της, ελπίζοντας να βρει έναν τρόπο να διαφύγει στη νότια Λωρίδα της Γάζας. «Δεν είναι ότι αρνούμαι να σώσω τη ζωή μου και των παιδιών μου, αλλά δεν έχω τα χρήματα για να μας κρατήσω ασφαλείς», δηλώνει απεγνωσμένα στο Middle East Eye.

Η ίδια περιγράφει το οικονομικό αδιέξοδο: «Χρειάζομαι περίπου 5.000 σέκελ (1.500 δολάρια) μόνο για να μεταφέρω τα υπάρχοντά μου στο κεντρικό ή νότιο τμήμα της Λωρίδας, άλλα 2.000 σέκελ (600 δολάρια) για μια σκηνή και, στη συνέχεια, ένα μηνιαίο ενοίκιο για το οικόπεδο όπου θα την στήσω. Απλά δεν μπορώ να τα αντέξω όλα αυτά οικονομικά».

Τον περασμένο μήνα, το Ισραήλ ανακοίνωσε την πρόθεσή του να καταλάβει πλήρως την πόλη της Γάζας και να αναγκάσει περίπου 1,2 εκατομμύρια Παλαιστινίους να μετακινηθούν προς τον νότο. Οι αδιάκοπες ισραηλινές επιθέσεις από τις 11 Αυγούστου έχουν ήδη εκτοπίσει το ήμισυ του πληθυσμού, αφήνοντας περίπου μισό εκατομμύριο ανθρώπους στην πόλη, ενώ οι ισραηλινές δυνάμεις, με άρματα μάχης, σφυροκοπούν τις γειτονιές.

Ρομπότ και τηλεχειριζόμενα οχήματα γεμάτα εκρηκτικά χρησιμοποιούνται για να ισοπεδώσουν την πόλη. «Κάθε μέρα, η ισραηλινή κατοχή ανατινάζει δεκάδες οχήματα γεμάτα εκρηκτικά σε γειτονιές που απέχουν μόλις δέκα λεπτά από το σημείο όπου μένω. Και τα νιώθω να πλησιάζουν μέρα με τη μέρα, αλλά πού να πάω;» αναρωτιέται η Αμπουάιτα.

Έχοντας ήδη εγκαταλείψει το σπίτι της στην Ταλ αλ-Χάουα, η Αμπουάιτα περιγράφει την οδυνηρή επιλογή των λίγων πραγμάτων που μπόρεσε να σώσει: «Δεν μπορούσα να μεταφέρω περισσότερα, και ήταν η πιο δύσκολη κατάσταση που θα μπορούσε να βιώσει κανείς, γιατί πρέπει να επιλέξεις ανάμεσα σε αυτά που χρειάζεσαι για να επιβιώσεις και σε αυτά που θέλεις να κρατήσεις ως ανάμνηση».

Ενώ πολλοί Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να φύγουν λόγω των εξόδων και της έλλειψης μεταφορικών μέσων, άλλοι αρνούνται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, φοβούμενοι ότι δεν θα τους επιτραπεί ποτέ να επιστρέψουν.

Η Χάλα Ρόχμε, από τη συνοικία Σεΐχης Ραντουάν, δηλώνει αποφασισμένη να παραμείνει στην πόλη, μετακινούμενη από το ένα μέρος στο άλλο, αλλά αρνούμενη να πάει προς τον νότο. Θυμάται την εμπειρία της Νάκμπα του 1948, όταν 750.000 Παλαιστίνιοι εκδιώχθηκαν μόνιμα από τα σπίτια τους, και φοβάται ότι η ιστορία θα επαναληφθεί.

«Δεν αξίζει να μετακινηθείς από το ένα θανατηφόρο μέρος στο άλλο», λέει η Ρόχμε, αναφερόμενη στους ισραηλινούς βομβαρδισμούς σε σκηνές και αυτοκίνητα εκτοπισμένων. «Έφυγα από το σπίτι μου πριν από περίπου μια εβδομάδα, υπό καταστροφικούς βομβαρδισμούς. Νιώθαμε ότι η οροφή θα έπεφτε πάνω μας. Έτσι, ήρθαμε στο σπίτι των πεθερικών μου στην Παλιά Πόλη», εξηγεί, τονίζοντας: «Δεν θέλουμε να φύγουμε, γιατί ξέρουμε ότι αν το κάνουμε, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να επιστρέψουμε».

Στα τέλη Αυγούστου, ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, Ίσραελ Κατζ, απείλησε ότι η πόλη της Γάζας «θα γίνει Ράφα και Μπέιτ Χανούν» αν η Χαμάς δεν παραδοθεί, αναφερόμενος στις δύο πόλεις που έχουν καταστραφεί ολοσχερώς από τον ισραηλινό στρατό.

Ενώ τα ισραηλινά άρματα μάχης έχουν προχωρήσει στα βόρεια και ανατολικά τμήματα της πόλης, οι υπόλοιπες περιοχές δέχονται σφοδρούς βομβαρδισμούς. Συγγενής της Ρόχμε σκοτώθηκε από έκρηξη που προκλήθηκε από ισραηλινό τηλεχειριζόμενο όχημα γεμάτο εκρηκτικά.

«Αυτά τα ρομπότ είναι ο εφιάλτης αυτού του πολέμου. Έχουν την ικανότητα να καταστρέφουν ολόκληρες γειτονιές μονομιάς, και τα θραύσματα μας έχουν χτυπήσει πολλές φορές, παρόλο που βρισκόμαστε σχετικά μακριά από τις εκρήξεις. Αυτή είναι μια πολιτική του ‘φύγετε ή θα σκοτωθείτε’», λέει η Ρόχμε.

Και καταλήγει: «Από τη στιγμή που ενέτειναν τις επιθέσεις, έχουν χρησιμοποιήσει κάθε μέσο για να μας αναγκάσουν να εγκαταλείψουμε την πόλη. Αλλά δεν είμαστε διατεθειμένοι και δεν μπορούμε να το κάνουμε».