Οι αξιολογήσεις των οίκων Fitch και Moody’s για την ελληνική οικονομία συχνά δημιουργούν ένα περίεργο σκηνικό. Όπως παρατηρείται, οι ανακοινώσεις για αναβαθμίσεις ή προαναγγελίες τους πυροδοτούν πανηγυρισμούς από την πλευρά της κυβέρνησης, ενώ οι υποβαθμίσεις οδηγούν σε καταγγελτικές ανακοινώσεις για τα κριτήρια των οίκων.

Παρόλα αυτά, λίγοι εμβαθύνουν στα αιτιολογικά κείμενα, με αποτέλεσμα να μην είναι σαφές γιατί η Ελλάδα δεν καταφέρνει να επιστρέψει στα επίπεδα των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Για παράδειγμα, παρά τις προβλέψεις για σημαντική ανάπτυξη, μείωση του δημοσίου χρέους και ένα αξιόπιστο δημοσιονομικό περιβάλλον, η Ελλάδα παραμένει στην χαμηλότερη θέση στην Ευρώπη.

Η Fitch, στην τελευταία της ανακοίνωση, εξηγεί ότι, παρότι η χώρα κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, το χρέος παραμένει υψηλότερο από τον μέσο όρο της κατηγορίας "BBB". Επιπλέον, το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών (-6% του ΑΕΠ) είναι σημαντικά υψηλότερο από τον μέσο όρο της κατηγορίας.

Σε απλά λόγια, η Ελλάδα σημειώνει πρόοδο, αλλά χρειάζεται να επιταχύνει τις προσπάθειες για τη μείωση του χρέους (κάτω από το 120%) και να δημιουργήσει μια ανταγωνιστική παραγωγική βάση που θα εξαλείψει το χρόνιο έλλειμμα στο εμπορικό της ισοζυγίου. Μόνο έτσι θα μπορέσει να δει το "Α" στις αξιολογήσεις των οίκων.

Επιπλέον, η Fitch υπογραμμίζει ότι το τραπεζικό σύστημα είναι πιο υγιές, αλλά εξακολουθεί να επιβαρύνεται από τον αναβαλλόμενο φόρο (12 δισ. ευρώ ή 45% των κεφαλαίων τους) που δόθηκε στις τράπεζες αντί κεφαλαίων κατά την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση. Οι κρατικές εγγυήσεις του προγράμματος "Ηρακλής" (8% του ΑΕΠ), που χρησιμοποιήθηκαν για την εξυγίανση των τραπεζών από τα "κόκκινα" δάνεια, αποτελούν επίσης παράγοντα κινδύνου και θα μπορούσαν να επιβαρύνουν τους φορολογούμενους σε ένα δυσμενές σενάριο.

Παρά τις προκλήσεις, η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις λίγες οικονομίες που αναβαθμίζονται στο τρέχον οικονομικό περιβάλλον.