Η Βασιλίσσης Σοφίας, με την υπάρχουσα χλωρίδα της, τα δέντρα της, τους θάμνους, τα λουλούδια, τα πάρκα και τις πλατείες της, αποτελεί ήδη ένα σημαντικό κεφάλαιο για την Αθήνα. Ωστόσο, ένα ερώτημα παραμένει: μπορεί αυτή η αρχοντική λεωφόρος να αναβαθμιστεί ακόμη περισσότερο σε έναν πράσινο παράδεισο, φημισμένο για τις δενδροστοιχίες, τα κηπάρια και τους κρεμαστούς κήπους της;

Ο συνδυασμός της αστικής πρασινάδας με την αρχιτεκτονική δημιουργεί μια αίσθηση ψυχικής ευφορίας. Όταν περπατάμε στη Βασιλίσσης Σοφίας, το αισθανόμαστε. Οι δύο παλιές πολυκατοικίες της δεκαετίας του '50, καλυμμένες με αναρριχώμενα φυτά, αποτελούν χαρακτηριστικό σημείο της λεωφόρου, κοντά στην πλατεία Μαβίλη. Δίπλα στο μεσοπολεμικό αρχοντικό που φιλοξενεί την πρεσβεία της Σερβίας, αυτές οι πράσινες πολυκατοικίες αποτελούν σήμα κατατεθέν μιας αστικής ταυτότητας, ένα θέαμα που γοητεύει.

Πέρα από την αναρριχώμενη πρασινάδα που ομορφαίνει το αστικό τοπίο, υπάρχει και η μνήμη των δέντρων: η Βασιλίσσης Σοφίας δεν θα ήταν η ίδια χωρίς αυτά. Ένα μητρώο αστικής χλωρίδας θα αποδείκνυε ότι τα παρτέρια μπροστά στα παλιά αρχοντικά, αλλά και σε διάφορα σημεία των πεζοδρομίων, φιλοξενούσαν παλαιότερα δέντρα, συχνά πεύκα με την χαρακτηριστική ομπρελοειδή σιλουέτα τους, που προσέδιδαν χάρη και ατμόσφαιρα. Στη γωνία του Υπουργείου Εξωτερικών, απέναντι από τη γαλλική πρεσβεία, υπήρχαν υπέροχα πεύκα, τα οποία σταδιακά αντικαταστάθηκαν από πλατάνια τη δεκαετία του 1980, τα οποία και ευδοκίμησαν.

Στη φωτογραφία μας, το πεύκο κοντά στην πρεσβεία της Σερβίας ανήκει σε εκείνη την παλιά γενιά δέντρων. Το ίδιο και στη γωνία Βασιλίσσης Σοφίας 86 και Λαμψάκου, στην μεσοπολεμική πολυκατοικία του αρχιτέκτονα Γεωργίου Κοντολέοντος, όπου ένα αρχαίο πεύκο αποκτά αξία εφάμιλλη με τα αρχιτεκτονήματα του δρόμου. Φοίνικες, μουριές, λεύκες, πλάτανοι, ακακίες, τζακαράντες, στον δρόμο ή στα στενά, συνθέτουν ένα αξιομνημόνευτο αστικό οικοσύστημα.

Φανταστείτε τις προσόψεις των πολυκατοικιών και των νεοκλασικών αρχοντικών, από την αρχή της Βασιλίσσης Σοφίας μέχρι τους Αμπελοκήπους, πλημμυρισμένες από κρεμαστούς κήπους και καταρράκτες ανθισμένων κλώνων. Σκεφτείτε όλα τα κηπάρια, πνιγμένα σε μπουκαμβίλιες, γιασεμιά, γλυσίνες, πλουμπάγκο, χωνάκια, αγιοκλήματα και χιλιάδες άλλα αναρριχώμενα ανθοφόρα φυτά, μετατρέποντας τη Βασιλίσσης Σοφίας σε αξιοθέατο παγκόσμιου ενδιαφέροντος. Το Μουσείο Μπενάκη και το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης μάς δείχνουν πώς θα μπορούσε να αναπτυχθεί το σύνολο του δρόμου. Επίσης, οι πικροδάφνες του Υπουργείου Εξωτερικών αξίζουν ιδιαίτερη μνεία.

Η Βασιλίσσης Σοφίας διαθέτει το πλάτος, την ιστορία, τον συμβολισμό και την ποικιλία που απαιτούνται για να γίνει ακόμη καλύτερη. Παρόλο που χάθηκε η ευκαιρία να διασωθεί η παλιά όψη του δρόμου με τα νεοκλασικά αρχοντικά από την Πανεπιστημίου μέχρι τον Ευαγγελισμό, που θα την καθιστούσαν μια από τις πιο όμορφες λεωφόρους της Ευρώπης, η προοπτική παραμένει συναρπαστική. Η πατίνα του χρόνου προσδίδει βάθος στις όψεις των κτιρίων, ενώ η ορμή προς το νέο δημιουργεί πάντα κάτι καινούργιο.

Την άνοιξη και το φθινόπωρο, σε δύο κύκλους ανθοφορίας, αλλά και τώρα το καλοκαίρι με τις μπουκαμβίλιες και τα γιασεμιά στο αποκορύφωμά τους, η Βασιλίσσης Σοφίας θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μια παγκόσμια πρωτοτυπία.