Βασίλης Μπισμπίκης: Η κρίση μάς έκανε πιο παρτάκηδες

Βασίλης Μπισμπίκης: Η «Σπασμένη Φλέβα», το θέατρο του σοκ και οι αμοιβές

Ψυγαγωγία
Δημοσιεύθηκε  · 3 λεπτά ανάγνωση

Στα αγαπημένα του Εξάρχεια συνάντησα τον Βασίλη Μπισμπίκη, έναν χώρο που, όπως εκμυστηρεύτηκε, είχε καιρό να επισκεφθεί. Κατά τη διάρκεια της συνάντησής μας σε καφέ της περιοχής, πολλοί ήταν οι φίλοι που έσπευσαν να τον χαιρετήσουν, αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό του έναν αγαπημένο φίλο που ξαναβρίσκουν.

Στη νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη, «Σπασμένη φλέβα», ο Μπισμπίκης ενσαρκώνει έναν ήρωα που ασφυκτιά, καθώς οι φίλοι γύρω του αρνούνται να βοηθήσουν.

«Η κρίση θα έπρεπε να μας έχει κάνει πιο αλληλέγγυους, αλλά είχε το αντίθετο αποτέλεσμα. Μας έκανε πιο εγωιστές. Οταν κάποιος φτάνει σε τέλμα, υπάρχει τρομερός φόβος μέσα του. Εγώ όμως ως ηθοποιός θέλω κάπως να τον δικαιολογήσω, γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσα να τον αποδώσω», δηλώνει ο Μπισμπίκης.

Στην ταινία, ο Θωμάς Αλεξόπουλος, ένας επιχειρηματίας πνιγμένος στα χρέη, προσπαθεί μόνος του να συγκεντρώσει ένα μεγάλο ποσό για να ξεπληρώσει τους τοκογλύφους. «Στη “Φλέβα”, αντίθετως, δρα εντελώς αυτόνομα», σημειώνει ο Μπισμπίκης, τονίζοντας τις διαφορές με τον χαρακτήρα του στην «Μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς».

Η ταινία καθρεφτίζει μια εποχή ευμάρειας που έχει παρέλθει, αφήνοντας πίσω της ανθρώπους σε απελπισία. «Υπάρχει ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που βρέθηκε σε αυτή τη θέση. Η κρίση βέβαια συνεχίζει να υπάρχει και σε κάποια πράγματα ίσως είναι και χειρότερη. Οπως συνεχίζουν να υπάρχουν επιχειρηματίες, πολιτικοί και άλλοι, που πατούν επί πτωμάτων, όχι για να επιβιώσουν, αλλά για να βγάλουν φράγκα».

Ο Μπισμπίκης αποκαλύπτει την προσέγγισή του για την ενσάρκωση ενός τέτοιου χαρακτήρα: «Πρέπει να βρεις εκδοχές του εαυτού σου που κολλάνε πάνω στην προσωπικότητα του ήρωα. Οσο περισσότερο εκτεθείς προσωπικά με όχημα τον ήρωα, τόσο πιο επιτυχημένος θα γίνει εκείνος. Ο Γιάννης δεν ζητάει να “παίξεις”, θέλει να “είσαι”».

Ο καλλιτέχνης πιστεύει στη δύναμη του «θεάτρου του σοκ». «Το σινεμά και το θέατρο του σκληρού ρεαλισμού δεν δίνει λύσεις, θέλει να βάλει τον θεατή να σκεφτεί. Επίσης πιστεύω ότι το κοινό σήμερα θέλει συναίσθημα, θέλει να νιώσει».

Αναφερόμενος στη συνεργασία του με τον Οικονομίδη, ο Μπισμπίκης τονίζει: «Φυσικά και υπάρχει αυτοσχεδιασμός. Από την άλλη, είναι μύθος ότι δεν υπάρχει και προετοιμασία. Δεν υπάρχει πιο οργανωτικό άτομο από τον Γιάννη. Βέβαια στις πρόβες ο Γιάννης σε αφήνει να γίνεις συνδημιουργός, να βάλεις μέσα τον εαυτό σου, τη γλώσσα, την ψυχή σου».

Η συζήτηση στρέφεται και στο «ατύχημα» με τα τρακαρισμένα οχήματα. «Με ενδιαφέρει μόνο αν με κρίνουν άνθρωποι που είναι δίπλα μου και τους αγαπώ: o Γιάννης, η Δέσποινα, το παιδί μου, η οικογένειά μου. Οι άλλοι απλώς δεν με ενδιαφέρουν», δηλώνει ο ηθοποιός.

Κλείνοντας, ο Μπισμπίκης αναφέρεται στην κατάσταση του Έλληνα ηθοποιού: «Υπάρχουν περίπου 20.000 ηθοποιοί στην Ελλάδα σήμερα και μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό ζει αποκλειστικά από το επάγγελμα… όλοι οι υπόλοιποι είναι τρομερά υποαμειβόμενοι»