Ένα ιδιόμορφο σκηνικό στήνεται στη Θεσσαλονίκη στις αρχές Σεπτεμβρίου: ο Αλέξης Τσίπρας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πραγματοποιήσουν διαδοχικές παρεμβάσεις για την οικονομία. Ο πρωθυπουργός θα μιλήσει στις 6 Σεπτεμβρίου στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, ενώ ο προκάτοχός του θα κλείσει τις εργασίες του Συνεδρίου του Economist την προηγούμενη μέρα.

Παρά το γεγονός πως μεσολαβεί λιγότερο από ένας μήνας, η δυσαρέσκεια του Μεγάρου Μαξίμου έχει ήδη εκδηλωθεί, γεννώντας εύλογα ερωτήματα. Η συμμετοχή του Αλέξη Τσίπρα στο συνέδριο του Economist είναι συγκυριακή. Ο πρώην πρωθυπουργός δεν θα συμμετάσχει στις εκδηλώσεις της ΔΕΘ, αλλά θα παρέμβει σε ένα συνέδριο με θέμα «Ελληνική Οικονομία του 2030».

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Τσίπρας είχε προσκληθεί στο αντίστοιχο συνέδριο της Αθήνας νωρίτερα, αλλά δεν μπόρεσε να παρευρεθεί λόγω υποχρεώσεων. Η πρόσκληση ανανεώθηκε για την εκδήλωση του Σεπτεμβρίου.

Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι ο Τσίπρας θα μιλήσει για την οικονομία μόλις 24 ώρες πριν από τον Μητσοτάκη στη ΔΕΘ. Μια ομιλία στην οποία η κυβέρνηση εναποθέτει πολλές ελπίδες, ιδίως μετά το δυσμενές κλίμα των τελευταίων μηνών, που πυροδότησαν οι καταγγελίες της αντιπολίτευσης και η αγανάκτηση της κοινής γνώμης για υποθέσεις όπως τα Τέμπη και το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, στις οποίες εμπλέκονται υπουργοί όπως οι Χρ.Τριαντόπουλος, Κ.Καραμανλής, Μ.Βορίδης και Λ.Αυγενάκης.

Η ενόχληση του Μαξίμου δεν έχει εκφραστεί επίσημα, αλλά αντικατοπτρίζεται στον φιλοκυβερνητικό τύπο. Η ομοιομορφία στην αντιμετώπιση της παρέμβασης Τσίπρα υποδεικνύει μια κοινή πηγή πληροφόρησης.

Μεταξύ των αντιδράσεων ξεχωρίζουν κάποια στοιχεία. Πρώτον, προεξοφλείται ότι η παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού δεν θα έχει ουσιαστικό περιεχόμενο. Αυτό αντιτίθεται στην πληροφόρηση που θέλει τον Τσίπρα να παρουσιάζει μια αποτίμηση της οικονομίας και να δίνει έμφαση σε αλλαγές που θα καταστήσουν την ελληνική οικονομία «συμπεριληπτική» για όλα τα κοινωνικά στρώματα.

Η θεματολογία του συνεδρίου του Economist, με ορίζοντα το 2030, συμπίπτει με την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης ρύθμισης του ελληνικού χρέους, μια ρύθμιση που συμφωνήθηκε από την κυβέρνηση Τσίπρα και θεωρείται σήμερα δεδομένη για τα δημοσιονομικά της χώρας.

Δεύτερον, ασκείται κριτική στον ρόλο του Τσίπρα στα πολιτικά πράγματα. Παρουσιάζεται ως πρόσωπο που δεν εκφράζει κάποιον συγκεκριμένο πολιτικό φορέα, παρά το γεγονός ότι είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και συνεκτικό στοιχείο της ευρύτερης Αριστεράς.

Αυτή η κριτική έρχεται σε αντίθεση με την εικόνα που προσπαθεί να καλλιεργήσει το Μαξίμου, παρουσιάζοντας τη Νέα Δημοκρατία ως κυρίαρχο κόμμα με αισιοδοξία για τις επόμενες εκλογές.

Τρίτον, η παρέμβαση Τσίπρα χαρακτηρίζεται ακόμη και «επικίνδυνη», υπονομεύοντας τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού για τη στήριξη της μεσαίας τάξης και διχάζοντας την κοινή γνώμη με «λαϊκισμό» και «επικοινωνιακά τεχνάσματα».

Συνολικά, το Μαξίμου αντιμετωπίζει την ομιλία Τσίπρα με υπερβολική επιθετικότητα, υποδηλώνοντας ότι τον θεωρεί «απειλή για το μέλλον» της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, διαψεύδοντας θεωρίες περί επιλογής του Τσίπρα ως πολιτικού αντιπάλου.

Παρατηρείται μια κραυγαλέα αντίφαση: Ο Μητσοτάκης έχει ήδη δύο φορές «προκαλέσει» τον Τσίπρα να τοποθετηθεί στη Βουλή, αλλά δυσανασχετεί με μια δημόσια παρέμβαση, ενώ ο ίδιος θα έχει τον τελευταίο λόγο την επόμενη ημέρα.