Ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, στην πρώτη του συνέντευξη μετά την παραίτησή του από την Βουλή στην Εφημερίδα των Συντακτών του Σαββάτου, εξαπολύει δριμεία επίθεση στην κυβέρνηση και προσωπικά στον πρωθυπουργό, ενώ παράλληλα ξεκαθαρίζει ότι η σχέση του με τον ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον κλείσει. Ασκεί κριτική σε όλο το πολιτικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένης της προοδευτικής αντιπολίτευσης και της Αριστεράς, τονίζοντας ότι «μόνο οι πολίτες είναι δύναμη ανατροπής και αλλαγής». Εξηγεί τους λόγους της προσωπικής του απόφασης να αποχωρήσει από την Βουλή και αναφέρεται στο υπό έκδοση βιβλίο του.

Σχετικά με τη σχέση του με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας δηλώνει: «Η σχέση μου με τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια σχέση ζωής, αλλά έχει κλείσει. Και αν κάποιος καταλαβαίνει την απόφασή μου να μην είμαι πια βουλευτής και να επιχειρήσω μια "πορεία στο λαό" ως ανταγωνιστική, τότε κάνει λάθος. Είναι απόφαση υπέρβασης και όχι ανταγωνισμού».

Σε σχέση με τη συζήτηση που έχει ανοίξει σχετικά με βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ξεκαθαρίζει ότι δεν θα υποδείξει σε κανέναν τι να πράξει, τονίζοντας: «Διάλεξα εν πλήρη συνειδήσει το δρόμο έξω από το σύστημα-μέσα στην κοινωνία, χωρίς καμιά συνεννόηση με κανέναν. Και δεν έχω καμιά πρόθεση να αναπαράγω τακτικές "στρατολόγησης" ή διάσπασης, που το μόνο που καταφέρνουν είναι να εντείνουν την απογοήτευση της κοινωνίας. Η αυτάρκεια και η αυταρέσκεια κάποιου αυτόκλητου Μεσσία, που στρατολογεί τους μαθητές του, είναι το τελευταίο που χρειάζεται η πατρίδα και η κοινωνία μας σήμερα».

Ο πρώην πρωθυπουργός εξαπολύει σκληρούς χαρακτηρισμούς για την κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη: «Δεν πάει άλλο. Με μια κυβέρνηση που έχει οικοδομήσει ένα καθεστώς διαφθοράς και με έναν πρωθυπουργό που λειτουργεί ως ολιγάρχης». Προσθέτει: «Η διαφθορά, η χειραγώγηση της Δικαιοσύνης, η παράλυση των θεσμών, η προκλητική στήριξη του μεγάλου πλούτου εις βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας, η εξασθένιση της διεθνούς θέσης της χώρας, η διακυβέρνηση με όρους προσωπικού πλουτισμού, απαιτούν την αφύπνιση και την κινητοποίηση των πολλών, που βλέπουν τη ζωή τους και το αύριο να εκποιούνται προς όφελος λίγων. Και βέβαια την ανασύνταξη, ανασύνθεση πιο σωστά, της προοδευτικής αντιπολίτευσης. Που στη σημερινή πολυκερματισμένη μορφή της, με περίκλειστα και αναξιόπιστα σχήματα, δεν μπορεί να παίξει το ρόλο που το Σύνταγμα ορίζει και η κοινωνία χρειάζεται».

Αναφερόμενος στις επιθέσεις που έχει δεχθεί από τον πρωθυπουργό, ο οποίος χαρακτήρισε την Ελλάδα του 2015 χώρα παρία, απαντά: «Απαντώ εν συντομία, ότι το 2015 παραλάβαμε όντως μια χώρα-παρία και διεθνώς απαξιωμένη. Μια Ελλάδα ρημαγμένη, με 1/4 της οικονομίας κατεστραμμένο, την ανεργία στο 27%, ουρές σε κοινωνικά ιατρεία, σε παντοπωλεία, αλλά και σε κάδους σκουπιδιών, δεμένη πισθάγκωνα από τους δανειστές, με ένα χρέος αγχόνη. Μια κοινωνία χωρίς ελπίδα και προοπτική. Ο ίδιος και η παράταξή του, μαζί με τους συνοδοιπόρους και τους σπόνσορες της διαφθοράς, που ήταν ένοχοι γι' αυτή την εθνική τραγωδία, κραύγαζαν "Γερούν γερά" και "βάστα Σόιμπλε", όσο εμείς δίναμε τη μάχη για τη σωτηρία της πατρίδας. Και το 2019 τους παραδώσαμε μια Ελλάδα εκτός μνημονίων και επιτροπείας, με ρυθμισμένο χρέος, δεκάδες δισεκατομμύρια στα δημόσια ταμεία, δώδεκα συνεχή τρίμηνα ανάπτυξης, ενισχυμένη διεθνή θέση στα Βαλκάνια και την Ευρώπη. Και όμως επιμένουν στη δολοφονία της αλήθειας, χωρίς καμιά ντροπή».

Αν και δεν αποκαλύπτει τον τίτλο του, τονίζει ότι «το βιβλίο αυτό είναι για μένα ένα χρέος απέναντι στην ιστορία και στους πολίτες» και προσθέτει: «Να φωτίσω όλες τις πτυχές της δραματικής περιόδου 2015-2019, γνωστές, λιγότερο γνωστές και άγνωστες. Και να απαντήσω με γεγονότα, στοιχεία, ντοκουμέντα, στην πρωτοφανή κακοποίηση, διαστρέβλωση και δολοφονία της αλήθειας, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, για μια κρίσιμη περίοδο της πατρίδας μας. Με τους ενόχους για το σκοτάδι της χρεοκοπίας να εμφανίζονται ως κατήγοροι εκείνων που ανέλαβαν την ευθύνη να ξελασπώσουν το μέλλον».

Διευκρινίζει ότι δεν εξαντλείται στο παρελθόν, αλλά επιχειρεί να απαντήσει στα κρίσιμα ερωτήματα του σήμερα: «Πού βαδίζει η χώρα; Ποιες σημαντικές ευκαιρίες έχασε; Πώς μπορεί να επιβιώσει η ελπίδα, όταν η κοινωνία πολιορκείται από ένα καθεστώς αδικίας, διαφθοράς, κατεδάφισης του κράτους δικαίου, συγκάλυψης, ψεύδους και εξαπάτησης; Τι να κάνουμε ως κοινωνία και ως χώρα για να ξεφύγουμε από την κατάσταση πολιορκίας και να ανοίξουμε ένα δρόμο δικαιοσύνης και προόδου;».

Χαρακτηρίζει την απόφασή του να παραιτηθεί από την Βουλή ως «μία φυγή προς τα εμπρός» και συμπληρώνει: «Είναι μια αντισυμβατική πρωτοβουλία με κίνητρα ηθικά. Αποφάσισα να απελευθερωθώ από δεσμεύσεις, αξιώματα και μηχανισμούς. Να βγω έξω από το πολιτικό σύστημα, που κατά τη γνώμη μου, ως έχει, δεν μπορεί τίποτα πια να δώσει στην κοινωνία και την πατρίδα».

Επισημαίνει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για την σημερινή προοδευτική αντιπολίτευση να ασκήσει τον ρόλο και τα καθήκοντά της, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Πιστεύω ότι ένας νέος πατριωτισμός, που ξεπερνά τους εύλογους ιδεολογικούς διαχωρισμούς, χρειάζεται σήμερα, περισσότερο από ποτέ την περίοδο της μεταπολίτευσης, σε όλα τα πεδία της κοινωνικής και πολιτικής δράσης».

Σημειώνει ότι η ανανέωση του πολιτικού σκηνικού δεν έχει να κάνει μόνο με την κυβερνητική εναλλαγή, αλλά «αφορά όλο το πολιτικό σύστημα, που έχει πια χάσει την εμπιστοσύνη της μεγάλης πλειοψηφίας. Αφορά όμως κυρίως την Αριστερά, την προοδευτική παράταξη. Πιστεύω ότι ήρθε ο καιρός, έχουμε μάλιστα καθυστερήσει, για μια μεγάλη, τολμηρή, αποφασιστική ανανέωση στις πρακτικές, τη γλώσσα, το ύφος, το ήθος, αλλά και τα πρόσωπα».

Όσον αφορά την επόμενη πολιτική του κίνηση, και αφού τονίζει ότι τα παραδείγματα του παρελθόντος δεν μπορούν να λειτουργήσουν για το μέλλον, προσθέτει: «Με παλιό διαβατήριο κανένας δεν πρόκειται να περάσει στη νέα εποχή, και απλώς θα διαιωνίζεται η καθεστωτική στασιμότητα και ασυδοσία. Το πολιτικό σύστημα, σε όλες τις εκφράσεις του, έχει ξεπέσει στη συνείδηση του λαού. Της μεγάλης πλειοψηφίας τουλάχιστον. Τα κόμματα, η Δικαιοσύνη, η Βουλή, οι θεσμοί, επίσης. Χρειαζόμαστε νέα εργαλεία σκέψης και πράξης, διαφορετικά θα βαλτώσουμε όλοι σε μια αδιέξοδη κατάσταση. Οι πολίτες -αυτή είναι η δύναμη της αλλαγής σήμερα. Μόνον αυτοί, "αποκάτω", μπορούν να ανατρέψουν τα δεδομένα "επάνω". Να βάλουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις».

Καταλήγοντας, αναφορικά με το πού τοποθετεί τον εαυτό του σε μία κλίμακα Αριστερά-Δεξιά, λέει: «Αν ως Αριστερά εννοούμε την Αριστερά της αντίστασης, αλλά και της ευθύνης, των κινημάτων αλλά και της διακυβέρνησης, της ιστορίας αλλά και του σήμερα, της προγραμματικής καθαρότητας αλλά και της ενωτικής ετοιμότητας, τότε με κάθε μετριοφροσύνη τοποθετώ τον εαυτό μου, στον εντελώς αντίθετο πόλο από τη Δεξιά. Σε κάθε περίπτωση όμως, λίγη σημασία έχει πόσο αριστερά στη κλίμακα θα τοποθετήσουμε τον εαυτό μας. Εγώ θα το πω αλλιώς: αριστερές πολιτικές είναι αυτές που αλλάζουν μια χώρα στην κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ευημερίας των πολλών».