Το επόμενο πακέτο κυρώσεων της ΕΕ προς τη Ρωσία θα περιλαμβάνει κινεζικές εταιρείες που συνδέονται με τον πόλεμο στην Ουκρανία, σύμφωνα με το Politico. Αυτό που φοβούνται όμως στις Βρυξέλλες είναι πως, ό,τι και να κάνουν, δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τον Ντόναλντ Τραμπ, ούτε να τον πείσουν να επιβάλει κυρώσεις στη Μόσχα.

Μόλις το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, ο Αμερικανός πρόεδρος δήλωσε ότι θα επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία για τον πόλεμο στην Ουκρανία, θέτοντας ως προϋπόθεση την επιβολή δασμών έως 100% στα κινεζικά προϊόντα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ.

Η ΕΕ βρίσκεται αντιμέτωπη με αυξανόμενη πίεση από τον Αμερικανό πρόεδρο, τόσο να σταματήσει να προμηθεύεται ρωσικό πετρέλαιο (οι ποσότητες είναι πλέον ελάχιστες), όσο και να βοηθήσει τις ΗΠΑ να πιέσουν το Πεκίνο. Η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, μπορεί να συμφώνησε με τον Ντόναλντ Τραμπ για περισσότερο LNG και κυρώσεις στη Ρωσία, αλλά η ΕΕ δεν επιθυμεί να έρθει σε ευθεία σύγκρουση με την Κίνα.

Σύμφωνα με το Politico, που επικαλείται διπλωμάτες, τα μέτρα που θα συζητηθούν για το 19ο πακέτο κυρώσεων δεν αναμένεται να κριθούν επαρκή από τον Ντόναλντ Τραμπ. Αντίθετα, εκφράζονται φόβοι ότι ο Αμερικανός πρόεδρος προσπαθεί να στήσει μια παγίδα.

Εξετάζονται δύο σενάρια πίσω από την πρόταση αυτή. Το πρώτο είναι ότι ο Ντόναλντ Τραμπ δεν επιθυμεί να κινηθεί εναντίον της Ρωσίας για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Καθώς οι σύμμαχοί του δεν «συμμορφώνονται» με τις απαιτήσεις του για τους δασμούς, θα μπορεί να τους κατηγορήσει ότι ευθύνονται, διότι δεν θα έχουν λάβει αυστηρά μέτρα για τον τερματισμό του πολέμου.

Οι διπλωμάτες, που μίλησαν στο Politico υπό τον όρο της ανωνυμίας, εκτιμούν ότι ο Αμερικανός πρόεδρος «επινοεί δικαιολογίες για να μην κάνει τίποτα», αποφεύγοντας έτσι να αναλάβει ευθύνες.

Το δεύτερο σενάριο αφορά την οικονομία και, παρά το γεγονός ότι η εμπορική συμφωνία ΗΠΑ-ΕΕ είναι σαφώς επωφελέστερη για την Ουάσιγκτον, υπάρχει υποψία για προσπάθεια του Αμερικανού προέδρου να πλήξει εμπορικά την ΕΕ.

Εάν οι Βρυξέλλες συναινέσουν σε δασμούς έως και 100% στις εισαγωγές από την Κίνα, οι συνέπειες θα ήταν τεράστιες. Ο πληθωρισμός θα εκτοξευόταν και η οικονομία της ΕΕ θα κινδύνευε. Επιπλέον, η πλήρης απαγόρευση εισαγωγών ρωσικού πετρελαίου και αερίου θα οδηγούσε την ΕΕ στην αγκαλιά των ΗΠΑ για εισαγωγή υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG).

Σύμφωνα με τον Ζιγκιμάντας Βαϊτσιούνας, υπουργό Ενέργειας της Λιθουανίας, οι απαιτήσεις του Ντόναλντ Τραμπ προς την ΕΕ αποκαλύπτουν «την προθυμία της Ουάσινγκτον να εργαλειοποιήσει τις ευπάθειες της Ευρώπης για το δικό της γεωπολιτικό όφελος».

Ακόμη και στις ΗΠΑ, και στο ίδιο του το κόμμα, λίγοι πιστεύουν ότι ο Ντόναλντ Τραμπ επιθυμεί να τιμωρήσει τη Ρωσία, παρά το γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα έχει σκληρύνει –στα λόγια– τη στάση του.

Ο Μουτζτάμπα Ράχμαν, επικεφαλής Ευρώπης στη δεξαμενή σκέψης Eurasia Group, αναρωτήθηκε αν αυτή η νέα αντίδραση έναντι της Ρωσίας θα διατηρηθεί, ή αν «πρόκειται στην πραγματικότητα για μια προσπάθεια της κυβέρνησης να κατηγορήσει τους Ευρωπαίους για την αδυναμία του Τραμπ να τερματίσει τη σύγκρουση;» Σημείωσε δε, ότι ο «χαμένος κρίκος» στο ουκρανικό είναι «η προθυμία της κυβέρνησης Τραμπ να βασιστούν στο Κρεμλίνο».

Ένα στέλεχος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος σημείωσε στο Politico ότι ο Ντόναλντ Τραμπ «συνεχίζει να καθιστά αρκετά σαφές ότι δεν είναι πρόθυμος» να υλοποιήσει τις απειλές του προς τη Ρωσία.

Οι Βρυξέλλες θέλουν πάση θυσία να αποφύγουν τη ρήξη με την Κίνα. Παρά το γεγονός ότι δεν το δηλώνουν επίσημα, στο παρασκήνιο διπλωμάτες και αξιωματούχοι της ΕΕ δηλώνουν ότι η επιβολή δασμών στην Κίνα και στην Ινδία είναι απαγορευτική απόφαση, τόσο πολιτικά όσο και οικονομικά.

Η αντίδραση των Ευρωπαίων διπλωματών ήταν ξεκάθαρη, σύμφωνα με τον ιστότοπο: «Κανένα εμπόριο με την Κίνα και την Ινδία; Θα πνιγόμασταν. Τι θα απέμενε;» είπε ένας.

Ένας άλλος επισήμανε ότι, ακόμη και αν η ΕΕ προχωρήσει σε αυτή τη ριψοκίνδυνη για την οικονομία ενέργεια, «δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι οι ΗΠΑ θα ακολουθήσουν το παράδειγμά τους». Άλλωστε, ο Αμερικανός πρόεδρος τείνει να αλλάζει γνώμη αστραπιαία, επιλέγοντας το «παιχνίδι του τρελού» στη γεωπολιτική σκακιέρα.

Οι Βρυξέλλες και το Πεκίνο βρίσκονται σε εμπορικές διαπραγματεύσεις. Η Κίνα εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει περίπου το 21% των εισαγωγών της ΕΕ. Επιπλέον, η οικονομία της Γερμανίας συνδέεται ιδιαίτερα με την κινεζική και δεν θα ήθελε να δει να πλήττεται η αυτοκινητοβιομηχανία της.

Γνωρίζουν επίσης ότι ακόμη και η συμπερίληψη στις ρωσικές κινεζικών εταιρειών που πωλούν στρατιωτική τεχνολογία στη Μόσχα, δεν θα έχουν σπουδαία αποτελέσματα.

Σύμφωνα με τον Αγκάτ Ντεμαρέ, από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, «μόλις επιβληθούν κυρώσεις σε αυτές τις εταιρείες, θα ανοίξουν ξανά με άλλο όνομα».