Μέσα σε ατμόσφαιρα συγκίνησης, ολοκληρώθηκε ο αποχαιρετισμός στον Διονύση Σαββόπουλο, με πλήθος κόσμου να συγκεντρώνεται στη Μητρόπολη Αθηνών και στο Α’ Νεκροταφείο.

Ο Διονύσης Σαββόπουλος, ένας «Άγγελος – εξάγγελος», κατάφερε να ενώσει τους Έλληνες, εκφράζοντας με παρρησία τις απόψεις του, χωρίς ποτέ να προκαλέσει αντιδράσεις.

Κατά τη διάρκεια της κηδείας, η Φιλαρμονική του Δήμου Αθηναίων απέδωσε το «Ας κρατήσουν οι χοροί», ένα εμβληματικό τραγούδι του, ως υπόσχεση ότι η Ελλάδα θα θυμάται πάντα τον καλλιτέχνη που αφιέρωσε τη ζωή του στη μουσική και την τέχνη.

Στη Μητρόπολη Αθηνών, η ατμόσφαιρα ήταν φορτισμένη συναισθηματικά. Οι νότες της «Συννεφούλας» πλημμύρισαν τον προαύλιο χώρο, ενώ η Χορωδία της ΕΡΤ τραγούδησε στο Α’ Νεκροταφείο.

Πολιτικοί, συγγενείς, φίλοι, συνεργάτες, καλλιτέχνες και θαυμαστές ήταν παρόντες για να πουν το «τελευταίο αντίο» και να αποδώσουν ένα θερμό χειροκρότημα στον μεγάλο τραγουδοποιό.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε: «Νιόνιο μας δεν θα σε αποχαιρετήσουμε με ένα απλό αντίο αλλά με ένα μεγάλο ευχαριστώ στο όνομα τόσων γενεών που σφράγιζε η διαδρομή σου και να σου πω επίσης ότι απο αύριο δεν θα υπάρχεις μόνο μέσα από τα τραγούδια σου αλλά θα σε σκεφτόμαστε κάθε φορά που κάποιος νέος θα πιάνει κιθάρα για να κάνει την αλήθεια του μουσική αλλά και σε κάθε συγκυρία που θα μας καλεί να κοιταχτούμε στον εθνικό μας καθρέφτη με τα καλά μας και τα στραβά μας για να συμφιλιωθούμε με τους εαυτούς μας».

Η Κ. Σακελλαροπούλου σημείωσε: «Έγινες, ήσουν και παρέμεινες μέχρι το τέλος αληθινός, όπως υποσχέθηκες όταν άφηνες πίσω σου τη Θεσσαλονίκη. Δεν λύγισε ποτέ ο λόγος σου. Ούτε επί χούντας στη φυλακή, απέναντι στα σκοτάδια και τη λογοκρισία. Δεν σύρθηκες από το κοινό σου. Ήσουν πάντα μπροστά, ακόμη και απέναντί του».

Ο εγγονός του, Διονύσης, ανέφερε: «Παππού θυμάμαι, να μου μεταδίδεις την αγάπη σου με ειλικρίνεια ή να σαν μέσα σου να έχεις βρει την αληθινή αγάπη στην πιο απλή μορφή της, σαν να είχες νιώσει και καταλάβει τον πυρήνα της και τον πραγματικό λόγο που οι άνθρωποι αγαπάμε. Ίσως αυτό που ήθελες πραγματικά να καταφέρεις μέσω της αγάπης ήταν η ένωση. Από την αγάπη σου, λοιπόν, κατάφερες να μου μάθεις τι είναι να είσαι άνθρωπος. Τα καλά και τα κακά, τα όμορφα και τα άσχημα, τα γλυκά και τα πικρά. Η ψυχή σου μενει μαζί μας. Σ` αγαπώ πολύ».

Ο Γιάννης Ζουγανέλης τόνισε: «Ένα τεράστιο ευχαριστώ στην προσφορά του Διονύση, στις ψυχές, στις καρδιές, στο μυαλό μας. Είχε τρομερή νεανικότητα μέχρι και την τελευταία στιγμή που έφυγε. Ευχαριστώ. Μιλώ ως αποδέκτης και σαν συνεργάτης και τον ευχαριστώ για πολλά πράγματα», ενώ ο Χρήστος Θηβαίος σημείωσε «έφυγε το πρωτότυπο και μείναμε τα αντίγραφα. Σπουδαίος ποιητής, σπουδαίος συνθέτης, σπουδαίος ερμηνευτής. Κι από τη συναυλία στο Μέγαρο και από τη συναυλία στο Ηρώδειο θυμάμαι ότι μελετούσα έξι μήνες πριν για να μπορέσω να ανταπεξέλθω σε ό,τι μου είχε ζητήσει. Μεγάλο σχολείο. Και πιστεύω ότι ο Διονύσης Σαββόπουλος πρέπει από δω και στο εξής να διδάσκεται».

Ο Αντώνης Καφετζόπουλος δήλωσε πως «ο Διονύσης είναι από τα πράγματα που δεν εξηγούνται. Είναι από εκείνα τα άτομα που δημιούργησαν μία εποχή, που δεν είναι δημιουργήματα της εποχής τους. Έφτιαξε κάτι μόνος του κι ανάμεσα σε αυτά που έφτιαξε, έφτιαξε κι εμένα. Και τον ευχαριστώ πολύ».

Ο Γεράσιμος Ανδρεάτος δήλωσε: «Τάραξε τα νερά όσο κανένας άλλος. Έγραψε σπουδαίο έργο. Εγκαινίασε μια εποχή για το ελληνικό τραγούδι. Την εποχή της τραγουδοποιίας. Την εποχή που ο στιχουργός γράφει την μουσική, γράφει τον στίχο και βγαίνει μπροστά με την κιθάρα του και βγαίνει μπροστά να μας πει αυτά που έχει να μας πει, τα οποία αφορούν κοινωνικοπολιτικά γεγονότα και άλλα. Τον δρόμο του ακολούθησαν πάρα πολλοί μουσικοί. […] και του χρωστάμε τα μέγιστα».

Στην τελευταία στιγμή, η οικογένεια, μαζί με φίλους και συνεργάτες, τραγούδησαν την «Ωδή στον Καραϊσκάκη». Ο Διονύσης Σαββόπουλος έφυγε, αλλά οι χοροί που μας έμαθε θα κρατήσουν για πάντα.

Η τέχνη της χώρας έγινε φτωχότερη, αλλά οι στίχοι του δεν αφήνουν περιθώρια απαισιοδοξίας. Σαν ένα ελεύθερο ποτάμι, έβλεπε τη ζωή να κυλά, φέρνοντας στην φαντασία μας τον καλλιτέχνη να βρίσκει αλλιώτικα στέκια, παρατηρώντας ξεφαντώματα με κυκλωτικούς χορούς στους ρυθμούς των μελωδιών του.