«Ημασταν κι εμείς στο ασανσέρ» – 20 χρόνια από την πρεμιέρα του «Παρά Πέντε»

«Στο Παρά Πέντε»: Η σειρά που άλλαξε την ελληνική τηλεόραση!

Ψυγαγωγία
Δημοσιεύθηκε  · 4 λεπτά ανάγνωση

Το βράδυ της 26ης Σεπτεμβρίου 2005, η ελληνική τηλεόραση έζησε μια στιγμή που θα την άλλαζε για πάντα, χωρίς καν να το γνωρίζει. Μια παρέα εκκεντρικών χαρακτήρων ήταν έτοιμη να εισβάλει στα σπίτια μας και να κατακτήσει τις καρδιές εκατομμυρίων τηλεθεατών.

Με τη σειρά «Στο Παρά Πέντε», ο Γιώργος Καπουτζίδης δημιούργησε μια ιστορία που σημάδεψε τη γενιά των millennials και συνεχίζει να σαγηνεύει τις νεότερες γενιές με τους ευφυείς διαλόγους της και τον μοναδικό συνδυασμό κωμωδίας και μυστηρίου. Πέντε άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι - ο Σπύρος (Γιώργος Καπουτζίδης), η Ζουμπουλία (Ελισάβετ Κωνσταντινίδου), η Ντάλια (Σμαράγδα Καρύδη), ο Φώτης (Αργύρης Αγγέλου) και η Αγγέλα (Αγγελική Λάμπρη) - βρίσκονται στο ίδιο ασανσέρ, την πιο ακατάλληλη στιγμή. Εκεί γίνονται μάρτυρες μιας δολοφονίας, ένα γεγονός που τους φέρνει κοντά και αλλάζει τις ζωές τους ριζικά. Από τότε, η καθημερινότητά τους μετατρέπεται σε ένα ατελείωτο κυνηγητό γεμάτο περιπέτειες και ακραίες καταστάσεις. Ο τίτλος της σειράς δεν είναι καθόλου τυχαίος: οι πρωταγωνιστές έρχονται αντιμέτωποι με μια συμμορία κακοποιών και εμπλέκονται σε επικίνδυνες καταστάσεις, αλλά πάντα καταφέρνουν να ξεφεύγουν στο… παρά πέντε.

Η πρεμιέρα της σειράς καθήλωσε 1.200.000 τηλεθεατές, με τον αριθμό να αυξάνεται συνεχώς όσο προχωρούσαν τα επεισόδια στους δύο κύκλους της σειράς. Το φινάλε, στις 18 Ιουνίου 2007, σημείωσε 66% τηλεθέαση, αναδεικνύοντας αυτή την παραγωγή σε ένα απόλυτο φαινόμενο της σύγχρονης ψυχαγωγίας.

Η επιτυχία της σειράς ξεπέρασε κατά πολύ τα νούμερα τηλεθέασης. Το «Παρά Πέντε», σε σκηνοθεσία Αντώνη Αγγελόπουλου, έγινε γρήγορα σημείο αναφοράς, ακόμα και σε μια εποχή χωρίς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τα θέματα που θίχτηκαν άγγιξαν ένα ευρύ κοινό, καθώς ήταν βαθιά ανθρώπινα και οικεία. Η απροσδόκητη φιλία και η αγάπη ανάμεσα σε ανθρώπους διαφορετικών ηλικιών και εμπειριών, η προδοσία, τα ηθικά διλήμματα και οι δυσκολίες που όλοι μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε στον εαυτό μας ή στους γύρω μας, συνέθεταν ένα πολύχρωμο μωσαϊκό συναισθημάτων.

Ακόμα και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες - οι γιαγιάδες Σοφία (Ειρήνη Κουμαριανού) και Θεοπούλα (Εφη Παπαθεοδώρου), η Αμαλία (Ζέτα Μακρυπούλια), ο Θωμάς (Παύλος Ορκόπουλος), ο Αλέξης (Μιχάλης Μαρίνος) και η Μαριλένα (Ελένη Κρίτα) - είχαν καθοριστική παρουσία στον πολύπλοκο κόσμο των ηρώων, προσθέτοντας ζωντάνια, δυναμισμό και απρόσμενες εξελίξεις σε κάθε επεισόδιο. Συνολικά, όλοι οι χαρακτήρες ήταν εξαιρετικά καλογραμμένοι, ο καθένας με τη δική του μοναδική προσωπικότητα, που προσέθετε ένταση στην πλοκή.

Παρά τα χρόνια που έχουν περάσει και κάποιες αφηγηματικές λεπτομέρειες που σήμερα ίσως να μην χωρούσαν στην τηλεόραση (όπως η επανάληψη της λέξης «κοντή» με την οποία η Θεοπούλα αποκαλούσε τη νύφη της, ή τα ξενοφοβικά σχόλια της Ζουμπουλίας), η σειρά εξακολουθεί να σημειώνει υψηλή τηλεθέαση στις επαναλήψεις της, οι οποίες έχουν προβληθεί περισσότερες από δέκα φορές. Οι ατάκες που ακούστηκαν στους δύο κύκλους των επεισοδίων – «Ήμουν κι εγώ στο ασανσέρ», «Λίγα μπλε, λίγα πράσινα και πολλά, πολλά μοβ», «Φαγκρί… Βγαίνει και σε άλλα χρώματα;», «Βιργινία, δεν είσαι σωστή συνάδελφος», «Σπύρο μου, εμείς σε ευχαριστούμε (όρθια)» – παραμένουν αξεπέραστες και το κοινό τις αναζητά ξανά και ξανά.

Πέρα από τα γέλια που χάριζε, η σειρά λειτούργησε σαν μια ανοιχτή αγκαλιά, ένα τηλεοπτικό καταφύγιο που μας τύλιγε με μια οικεία θαλπωρή, σαν ένας φίλος από τα παλιά που δεν αποχωριστήκαμε ποτέ. Και όλα αυτά συνέβαιναν σε μια εποχή που η χώρα μας είχε μόλις βιώσει μεγάλες στιγμές, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες και το Euro του 2004.

Με αφορμή, λοιπόν, τα 20 χρόνια από την πρώτη προβολή της σειράς, το Mega γιορτάζει, δίνοντας την ευκαιρία στους πιστούς θαυμαστές να ξανασυναντήσουν την αγαπημένη τους πεντάδα. Απόψε, στις 22:00, θα ξαναζήσουμε την ιστορία από την αρχή, σαν να μπαίνουμε ξανά στο ασανσέρ μαζί με τους ήρωες. Το reunion ξεκινά στο ειδικά διαμορφωμένο microsite του megatv.com, προσκαλώντας μας σε μια συλλογική εμπειρία γεμάτη νοσταλγία.