Ο κεντροαριστερός γερουσιαστής Μπέρνι Σάντερς, σε άρθρο του στην Guardian, ανακαλεί μια παλιά φράση του Λούις Μπραντέις, μέλους του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ το 1933: «Σε αυτή τη χώρα μπορούμε ή να έχουμε δημοκρατία ή να έχουμε μεγάλο πλούτο συγκεντρωμένο στα χέρια των λίγων. Δεν μπορούμε να τα έχουμε και τα δύο».

Ο 84χρονος Σάντερς τονίζει ότι «Εκείνη η προειδοποίηση είναι ακόμη πιο επίκαιρη σήμερα», περιγράφοντας την άνοδο «δύο Αμερικών». Η μία αφορά την τάξη των λίγων δισεκατομμυριούχων, ενώ η άλλη αφορά όλους τους υπόλοιπους.

Στο άρθρο του με τίτλο «Το αμερικανικό πολιτικό σύστημα έχει πάθει μεγάλη ζημιά» επισημαίνει τα εξής:

«Ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα και, για μια στιγμή, ας ξεχάσουμε τον Ντόναλντ Τραμπ, τον Τζίμι Κίμελ, τον ΟΗΕ, τον Τσάρλι Κερκ, τη Γάζα, το λουκέτο των δημοσίων υπηρεσιών και τις άλλες κρίσεις που αντιμετωπίζουμε.

Ας μιλήσουμε αντ' αυτού για την πραγματικότητα για την οποία τα ελεγχόμενα από τις εταιρείες μέσα ενημέρωσης και το ελεγχόμενο από τις εταιρείες πολιτικό σύστημα δεν μιλούν πολύ. Αυτό που βλέπουμε αυτή τη στιγμή είναι η άνοδος δύο Αμερικών. Μία για την τάξη των δισεκατομμυριούχων. Και μία για όλους τους άλλους, την πλειοψηφία που επιβιώνει από μισθό σε μισθό, αγωνιζόμενη να εξασφαλίσει τα βασικά αγαθά της ζωής: τροφή, υγειονομική περίθαλψη, στέγαση και εκπαίδευση.

Η απλή αλήθεια είναι ότι ποτέ πριν στην ιστορία μας τόσο λίγοι δεν είχαν τόσο πολύ πλούτο και δύναμη, ενώ τόσοι πολλοί ζουν σε οικονομική απελπισία.

Στην πρώτη Αμερική, ένας άνθρωπος - ο Ίλον Μασκ, ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, με περιουσία άνω των 480 δισεκατομμυρίων δολαρίων, κατέχει περισσότερο πλούτο από το κατώτερο 52% των αμερικανικών νοικοκυριών. Αφού ξόδεψε 290 εκατομμύρια δολάρια για να επαναφέρει τον Τραμπ στον Λευκό Οίκο, ο Μασκ έχει γίνει πλουσιότερος κατά 180 δισεκατομμύρια δολάρια από την ημέρα των εκλογών. Είναι αρκετά καλή η απόδοση της επένδυσής του.

Ο Τζεφ Μπέζος, ο τέταρτος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, έχει περιουσία 233 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Μπορεί να καταπλεύσει στη Βενετία με το γιοτ των 500 εκατομμυρίων δολαρίων για τον γάμο του, αξίας 50 εκατομμυρίων δολαρίων, όπου χάρισε στη σύζυγό του ένα δαχτυλίδι αξίας 3-5 εκατομμυρίων δολαρίων – επειδή, μεταξύ άλλων, ο πραγματικός φορολογικός συντελεστής του είναι μόλις 1,1%.

Ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ, ο τρίτος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, έχει περιουσία 258 δισ. δολάρια. Πλήρωσε 110 εκατομμύρια για να αγοράσει 11 κατοικίες στο Πάλο Άλτο της Καλιφόρνια, για να δημιουργήσει το δικό του ιδιωτικό συγκρότημα, και άλλα 270 εκατομμύρια για περισσότερα από 2.300 στρέμματα στη Χαβάη με ένα υπόγειο καταφύγιο και τρία γιοτ.

Ο Λάρι Έλισον, ο δεύτερος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο – με περιουσία 377 δισ. δολαρίων - πρόσφατα έγινε σχεδόν 100 δισ. πλουσιότερος σε μια μόνο μέρα. Κατέχει ένα ιδιωτικό νησί στη Χαβάη, έναν στόλο τζετ και τώρα φέρεται να προσπαθεί να αγοράσει μεγάλες εταιρείες μέσων ενημέρωσης όπως η Warner Bros και το CNN.

Συνολικά αυτοί οι τέσσερις έχουν περιουσία άνω των 1,3 τρισ. δολαρίων. Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί. Το πλουσιότερο 1% των Αμερικανών κατέχει πλέον περισσότερο πλούτο από το κατώτερο 93%.

Το 1% ζει σε έναν κόσμο εντελώς αποκομμένο από τους απλούς συμπολίτες τους. Δεν χρησιμοποιούν τα ασφυκτικά γεμάτα μετρό για να πάνε στη δουλειά ούτε μποτιλιάρονται στην κίνηση όταν γυρίζουν σπίτι. Πετάνε με ιδιωτικά τζετ και ελικόπτερα. Ζουν σε αρχοντικά σε όλο τον κόσμο, στέλνουν τα παιδιά τους σε ελίτ ιδιωτικά σχολεία και κάνουν διακοπές στα δικά τους νησιά. Και, για πλάκα, κάποιοι ξοδεύουν εκατομμύρια για να πετάξουν στο διάστημα με τους δικούς τους πυραύλους.

Και μετά υπάρχει η άλλη Αμερική, όπου ζει η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας. Για αυτούς, η οικονομία δεν είναι απλώς διαλυμένη, καταρρέει. Σε αυτήν την Αμερική, παρά την τεράστια αύξηση της παραγωγικότητας των εργαζομένων, οι πραγματικοί εβδομαδιαίοι μισθοί για τον μέσο Αμερικανό εργαζόμενο είναι χαμηλότεροι σήμερα από ό,τι ήταν πριν από περισσότερα από 52 χρόνια.

Σε αυτήν την Αμερική, οι άνθρωποι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να επισκεφτούν γιατρό (αν είναι αρκετά τυχεροί να βρουν έναν). Πληρώνουν πάνω από το μισό του χαμηλού εισοδήματός τους για νοίκι ή για τη δόση του στεγαστικού δανείου. Και δεν έχουν τη δυνατότητα να αντέξουν το εξωφρενικό κόστος της ανατροφής των παιδιών ή να τα στείλουν στο κολέγιο. Σε αυτήν την Αμερική, η τιμή των λαχανικών, των φρούτων και άλλων υγιεινών τροφίμων συχνά πλήττει τον οικογενειακό προϋπολογισμό.

Όλοι χρειάζονται υγειονομική περίθαλψη. Ωστόσο, σήμερα, περισσότεροι από 85 εκατομμύρια Αμερικανοί είναι ανασφάλιστοι ή υποασφαλισμένοι - ένας αριθμός που θα αυξηθεί κατά τουλάχιστον 15 εκατομμύρια λόγω του «μεγάλου όμορφου νομοσχεδίου» του Τραμπ.

Όλοι δικαιούνται στέγαση. Ωστόσο, σήμερα, σχεδόν 800.000 Αμερικανοί είναι άστεγοι και περισσότερα από 20 εκατομμύρια νοικοκυριά πληρώνουν περισσότερο από το 50% των περιορισμένων εισοδημάτων τους σε ενοίκιο ή στεγαστικό δάνειο. Από το 2000, τα μέσα ενοίκια στις ΗΠΑ έχουν υπερδιπλασιαστεί και η μέση τιμή ενός σπιτιού έχει εκτοξευθεί.

Όλοι δικαιούνται αξιοπρεπή εκπαίδευση. Ωστόσο σήμερα είναι πανάκριβη. Πολλά από τα δημόσια σχολεία μας είναι ερειπωμένα, με τους καθηγητές να μην πληρώνονται και να μην εκτιμώνται επαρκώς, και οι Αμερικανοί μαθητές υστερούν στα μαθηματικά, τις επιστήμες και την ανάγνωση σε σύγκριση με τους διεθνείς συνομηλίκους τους. Η πανεπιστημιακή εκπαίδευση είναι απρόσιτη για εκατομμύρια και οι επαγγελματικές σχολές δεν καταφέρνουν να εκπαιδεύσουν τους εργαζόμενους που χρειαζόμαστε απεγνωσμένα.

Όλοι δικαιούνται ασφαλή σύνταξη. Ωστόσο, σχεδόν οι μισοί από τους ηλικιωμένους Αμερικανούς εργαζόμενους δεν έχουν αρκετά ένσημα και δεν έχουν ιδέα πότε και πώς θα συνταξιοδοτηθούν.

Αρκετά πια.

Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή της αμερικανικής Ιστορίας, πρέπει να αποκτήσουμε μια κυβέρνηση και μια οικονομία που να λειτουργούν για όλους. Αλλιώς θα συνεχίσουμε να διολισθαίνουμε στην ολιγαρχία, το πολίτευμα όπου η τάξη των δισεκατομμυριούχων ελέγχει την κυβέρνησή μας, την οικονομία μας και το μέλλον μας.

Επιτρέψτε μου να πω στους συμπολίτες μου Αμερικανούς: Ξέρω ότι η καθημερινή ζωή μπορεί να έχει αρνητικό αντίκτυπο, αλλά δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να απελπιστεί. Αν δεν διχαστούμε από τον ολιγάρχη Τραμπ και τους συμμάχους του μπορούμε να αλλάξουμε την πορεία μας.

Η επιλογή είναι ξεκάθαρη. Ας αγωνιστούμε, ενωμένοι και όρθιοι, για τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη».