Ο Διαμαντής, όπως αυτοαποκαλείται, ένιωσε «μέσα στη γαλακτώδη λευκότητα» σαν να κολυμπούσαν μύγες, ενώ άκουγε φωνές να τον καλούν: «Διαμαντή, μη φύγεις εσύ». Κάποιοι τον θεωρούσαν «τη φωνή του αληθινού ανθρώπου εκεί μέσα» – προφανώς αναφερόμενοι στην πολιτική αρένα. Όμως, ο «μικρός Διαμαντής από τη Λάρισα», όπως λέει, δεν άντεξε «τη βρωμιά» και αποχώρησε από την πολιτική σκηνή, δηλώνοντας πως «εγώ με έβαλα, εγώ με βγάζω».

Ωστόσο, ο Διαμαντής δεν αποκάλυψε τους συγκεκριμένους λόγους της παραίτησής του. Για να διαλευκάνει κανείς το μυστήριο, θα έπρεπε να ανατρέξει στο βίντεο αποχαιρετισμού της Ζωής Κωνσταντοπούλου προς τον παραιτηθέντα βουλευτή. Ένα βιντεοσκοπημένο ρέκβιεμ οκτώ λεπτών και σαράντα έξι δευτερολέπτων από το περιστύλιο της Βουλής, αφιερωμένο στον πολιτικό Καραναστάση. Παρά την προσπάθεια, όμως, ακόμη και μετά από αυτά τα εννέα λεπτά εγκωμίων, παραμένει ασαφές τι ακριβώς ώθησε τον Καραναστάση στην έξοδο, πέρα από την αόριστη «βρωμιά».

Στην Πλεύση Ελευθερίας, οι αποχωρήσεις δεν είναι σπάνιο φαινόμενο. Αρκετά μέλη έχουν αποχωρήσει είτε οικειοθελώς είτε μέσω εκδίωξης, καταγγέλλοντας «συνθήκες αρχηγικής ασφυξίας». Οι πρόσφατες εγκωμιαστικές αναφορές έρχονται να προστεθούν σε ένα παραπολιτικό ψυχόδραμα που φαίνεται δυσανάλογο για ένα κόμμα που πολλοί θεωρούν μονοπρόσωπο.

Το φαινόμενο αυτό, όπου τα «προσωπικά» κυριαρχούν στην πολιτική, δεν είναι τόσο παράδοξο όσο φαίνεται. Η «Ζωή», παρότι απορρίπτει τα media, παραμένει ένα μιντιακό φαινόμενο, ένας «συσσωρευτής προσοχής» που σταδιοδρομεί προκαλώντας το ενδιαφέρον του κοινού.

Η συνύπαρξη της εισαγγελικής μανίας με τον εσωκομματικό σταλινισμό και τις δημόσιες εξομολογήσεις μπορεί να φαίνεται παράδοξη, αλλά είναι ενδεικτική των αντιφάσεων του αντισυστημισμού. Όπως φαίνεται, η φαιδρότητα βρίσκει τελικά τον τρόπο να εκδικηθεί την τοξικότητα.

Ο Καραναστάσης αποκάλεσε την πρόεδρό του «μοναδικό πολιτικό θηρίο». Μπορεί να έχει δίκιο σε πολλά, αλλά όχι στη μοναδικότητα.