Τι σημαίνει για την Ελλάδα η εκλογή Πιερρακάκη στο Eurogroup

Κυριάκος Πιερρακάκης στο Eurogroup: Τι σηματοδοτεί η εκλογή του

Αθήνα
Δημοσιεύθηκε  · 2 λεπτά ανάγνωση

Η εκλογή του υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Κυριάκου Πιερρακάκη, στην προεδρία του Eurogroup, εμπεριέχει πολλαπλούς συμβολισμούς για τη θέση της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή οικογένεια, ενώ παράλληλα υπογραμμίζει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη.

Το κεντρικό μήνυμα αφορά την πλήρη επιστροφή της Ελλάδας στην "πρώτη ταχύτητα" της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετά τις δύσκολες εποχές των μνημονίων και τις εντατικές προσπάθειες για δημοσιονομική ισορροπία και μεταρρυθμίσεις στην οικονομία από το 2015 και έπειτα.

Η Ελλάδα, ένα από τα πρώτα κράτη που υπέγραψε Συμφωνία Σύνδεσης και Σταθεροποίησης με την τότε ΕΟΚ το 1960, βρέθηκε εκτός των ευρωπαϊκών εξελίξεων λόγω της δικτατορίας. Επέστρεψε δυναμικά με την ιστορική στιγμή του Ζαππείου το 1980 και τώρα πρωταγωνιστεί και πάλι στο ευρωπαϊκό εγχείρημα, αναλαμβάνοντας ηγετικό ρόλο σε έναν από τους σημαντικότερους θεσμούς της.

Ο πρόεδρος του Eurogroup ηγείται του οργάνου όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις για τις οικονομικές πολιτικές της Ευρωζώνης. Συντονίζει τους υπουργούς Οικονομικών και εκπροσωπεί την Ευρωζώνη στο ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα και το G7.

Στο προσκήνιο των προκλήσεων βρίσκονται τα ζητήματα διαχείρισης των μεγάλων χωρών, όπως η Γαλλία με τα ελλείμματά της και η Γερμανία με την "αναιμική" ανάπτυξη λόγω της ενεργειακής αποκοπής από τη Ρωσία. Επιπλέον, οι πιέσεις του πληθωρισμού, το μέλλον της ΕΕ εν μέσω της ανόδου του Παγκόσμιου Νότου, οι δασμοί, οι δημοσιονομικές προκλήσεις λόγω της ενίσχυσης των εξοπλισμών και η ενεργειακή μετάβαση αποτελούν σημαντικές προκλήσεις.

Κεντρικό ζήτημα παραμένει η ενεργειακή πρόκληση, καθώς και η ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας και οι σχέσεις με τη Ρωσία, με την πίεση για αποδέσμευση των ρωσικών κεφαλαίων για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας.

Η επιτυχία του Κυριάκου Πιερρακάκη σε αυτό το ρόλο θα αποτελέσει μια σημαντική στιγμή για τη χώρα, ακόμη κι αν δεν του δοθεί η δυνατότητα να διεκδικήσει άλλη κορυφαία θέση σε κοινοτικά όργανα.