Ένας τραγικός επίλογος γράφτηκε στην άσφαλτο για τον 55χρονο φωτογράφο και φωτορεπόρτερ Γιάννη Δημητρά. Μια είδηση που πάγωσε την Κέρκυρα, βυθίζοντας στο πένθος την οικογένεια, τους φίλους και τους συναδέλφους του.

Το μοιραίο τροχαίο δυστύχημα σημειώθηκε το απόγευμα της Παρασκευής (8/8) στην Εγνατία Οδό, πριν τα διόδια στα Τύρια. Το όχημα που οδηγούσε ο 55χρονος Γιάννης Δημητράς, για άγνωστο μέχρι στιγμής λόγο, ξέφυγε από την πορεία του και προσέκρουσε με σφοδρότητα στα προστατευτικά κιγκλιδώματα. Η σύγκρουση ήταν τόσο ισχυρή, που ο άτυχος φωτογράφος άφησε την τελευταία του πνοή στο σημείο.

Στο όχημα επέβαινε και η 38χρονη σύζυγός του, η οποία νοσηλεύεται διασωληνωμένη σε κρίσιμη κατάσταση στη ΜΕΘ του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Ιωαννίνων. Οι πυροσβέστες χρειάστηκαν να επέμβουν με τέσσερα οχήματα για να απεγκλωβίσουν τους δύο ανθρώπους από τα συντρίμμια. Η αγωνία για την υγεία της 38χρονης είναι τεράστια, με το εναλλακτικό πολιτιστικό εργαστήρι να απευθύνει έκκληση μέσω των social media για προσφορά αίματος, προκειμένου να στηριχθεί στη μάχη που δίνει στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Κάθε μονάδα αίματος είναι πολύτιμη.

Το σωματείο επαγγελματιών φωτογράφων Κέρκυρας εξέδωσε ανακοίνωση, εκφράζοντας τη βαθιά οδύνη του για τον αδόκητο χαμό του Γιάννη Δημητρά, και μεταφέροντας τα ειλικρινή συλλυπητήρια των μελών στην οικογένεια του 55χρονου.

Ο Γιάννης Δημητράς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Μετά τις σπουδές του στη Σχολή Κινηματογράφου “Ευγενία Χατζίκου”, στο τμήμα Διευθυντών φωτογραφίας, αποφάσισε να εγκατασταθεί μόνιμα στην Κέρκυρα, τον τόπο καταγωγής του, όπου και ανέπτυξε μια λαμπρή επαγγελματική σταδιοδρομία.

Για οκτώ χρόνια υπήρξε ανταποκριτής του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, ενώ από το 2005 ήταν μέλος της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδος. Η δουλειά του δημοσιεύτηκε σε περιοδικά, εφημερίδες και μουσεία, ενώ παράλληλα εργάστηκε ως φωτογράφος σε μεγάλες κινηματογραφικές παραγωγές. Ένας άνθρωπος με πάθος για τη φωτογραφία, αφήνει πίσω του ένα σημαντικό έργο και ένα δυσαναπλήρωτο κενό στην καλλιτεχνική κοινότητα της Κέρκυρας. Πόσο εύθραυστη είναι τελικά η ζωή;