Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία για να ευθυγραμμίσει την ευρωπαϊκή πολιτική με τις δικές του επιδιώξεις, χρησιμοποιώντας όλη την ισχύ της αμερικανικής διπλωματίας για να προωθήσει «πατριωτικά» κόμματα, να καταργήσει τη «λογοκρισία» και να «σώσει τον πολιτισμό» από την παρακμή. Η Ε.Ε. κατηγορείται ότι δημιουργεί συνθήκες που θα μπορούσαν να μεταμορφώσουν την ήπειρο σε κάτι «αγνώριστο σε είκοσι χρόνια».

Σύμφωνα με το πρόσφατα δημοσιευμένο έγγραφο Εθνικής Στρατηγικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, η Ουάσιγκτον θεωρεί ότι η ασφάλειά της εξαρτάται πλέον από μια στροφή της Ευρώπης «προς τα δεξιά», ενισχύοντας «πατριωτικά κόμματα», περιορίζοντας τη μετανάστευση και αντιμετωπίζοντας αυτό που το κείμενο αποκαλεί «κίνδυνο πολιτισμικής εξάλειψης». Η ρητορική περί δημογραφικής συρρίκνωσης, αυξημένης μετανάστευσης και απώλειας ταυτότητας απηχεί τις θεωρίες της ευρωπαϊκής άκρας δεξιάς περί «μεγάλης αντικατάστασης».

Η στρατηγική καταλήγει σε ένα συμπέρασμα που ισοδυναμεί με πολιτική αλλαγής καθεστώτος: η Ευρώπη «πρέπει να διορθώσει την πορεία της» και οι ΗΠΑ σκοπεύουν να καλλιεργήσουν «εσωτερική αντίσταση» σε χώρες που θεωρεί ότι παρεκκλίνουν. Για το Παρίσι, το Βερολίνο και το Λονδίνο, το νέο «Δόγμα Τραμπ» αποτελεί υπαρξιακή πρόκληση. Παρόλο που οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν αποφύγει μέχρι στιγμής την ανοικτή σύγκρουση, επιλέγοντας την ψυχραιμία απέναντι στις προκλήσεις, η επερχόμενη εκλογική χρονιά αναμένεται να τους φέρει αντιμέτωπους με άμεσες συνέπειες.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Reform UK του Νάιτζελ Φάρατζ θεωρείται πιθανό να σημειώσει σημαντικές επιτυχίες στις εκλογές του 2026, κλονίζοντας τον Κιρ Στάρμερ. Στη Γαλλία, το κόμμα της Μαρίν Λεπέν ασκεί ασφυκτική πίεση στην προεδρία Μακρόν, ενώ στη Γερμανία το AfD αμφισβητεί ευθέως τον Φρίντριχ Μερτς. Παρά τις ανησυχίες που προκαλεί η αμερικανική στρατηγική περί «ευρωπαϊκής μεταμόρφωσης», οι θεσμοί της Ε.Ε. εμφανίζονται επιφυλακτικοί να κατονομάσουν ευθέως την Ουάσιγκτον ως παράγοντα ξένης παρέμβασης.

Ο αρμόδιος επίτροπος Μάικλ ΜακΓκραθ, παρουσιάζοντας τη νέα «δημοκρατική ασπίδα» της Επιτροπής κατά της παραπληροφόρησης, αναγνώρισε ότι η Ρωσία δεν είναι ο μόνος δρων με συμφέροντα στις ευρωπαϊκές εκλογές, αλλά απέφυγε να στραφεί κατά των ΗΠΑ. Η αντίδραση των Βρυξελλών παραμένει διπλωματική, ακόμη και όταν η αμερικανική στρατηγική αποτυπώνεται πλέον επίσημα σε κυβερνητικό κείμενο. Η στάση αυτή δοκιμάζεται και από τις δημόσιες παρεμβάσεις προσώπων της αμερικανικής διοίκησης και του ευρύτερου δικτύου MAGA. Ο αντιπρόεδρος Τζέι Ντι Βανς αμφισβήτησε την ποιότητα της δημοκρατίας και της ελευθερίας του λόγου στην Ευρώπη, ο Έλον Μασκ παρενέβη ευθέως υπέρ της AfD, ενώ ο υπουργός Άμυνας Πιτ Χέγκσεθ χαρακτήρισε τους Ευρωπαίους «παράσιτα» της αμερικανικής ασφάλειας.

Για τους Μακρόν, Μερτς και Στάρμερ, το πρόβλημα είναι διπλό: όχι μόνο η αμερικανική κυβέρνηση ενθαρρύνει τα εθνικιστικά κόμματα στην ήπειρο, αλλά και η ανάλυση Τραμπ φαίνεται να συναντά ένα πραγματικό εκλογικό ρεύμα. Η άνοδος των ευρωπαϊκών λαϊκιστικών δεξιών κομμάτων δίνει στην Ουάσιγκτον έρεισμα να παρέμβει. Ο Στάρμερ παραδέχθηκε πρόσφατα ότι συζήτησε το κοινό πρόβλημα με τους Μακρόν και Μερτς σε ιδιωτικό δείπνο στο Βερολίνο.

Καθώς η Ουάσιγκτον υιοθετεί πλέον επίσημα μια στρατηγική υποστήριξης των ευρωπαϊκών ακροδεξιών κομμάτων, η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με μια νέα περίοδο πίεσης. Το ερώτημα είναι αν οι κεντρώες κυβερνήσεις θα συνεχίσουν να αντιδρούν διακριτικά ή αν θα προχωρήσουν σε ανοικτή αντιπαράθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες για την προστασία των εκλογικών διαδικασιών τους. Σε κάθε περίπτωση, όπως δείχνουν οι εξελίξεις, οι συνομιλίες πίσω από κλειστές πόρτες ενδέχεται να μην αρκούν.