Η κυβέρνηση επιχειρεί να στρέψει την προσοχή από τα προβλήματα, προσφέροντας ένα νέο «παιχνιδάκι»: την «ενεργειακή αναβάθμιση της χώρας». Υπόσχεται δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ και άντληση ενεργειακών πόρων στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης.

Ωστόσο, πίσω από τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, διακρίνονται δύο στόχοι: α) η προώθηση του αμερικανικού φυσικού αερίου προς την Ουκρανία και την κεντρική Ευρώπη μέσω Ελλάδας, και β) η διευθέτηση της εκμετάλλευσης των ενεργειακών πόρων της νοτιοανατολικής Μεσογείου υπό αμερικανική ηγεμονία.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη εμφανίζεται πρόθυμη να στηρίξει την απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο, επικρίνοντας μάλιστα την Τουρκία για εισαγωγή ρωσικού αερίου. Υψώνει τη σημαία του αντιρωσισμού, μετατρέποντας την Ελλάδα σε υποπόδιο των ενεργειακών σχεδιασμών των ΗΠΑ.

Όπως και σε άλλες περιπτώσεις μεγάλων στρατηγημάτων, εγείρεται το ερώτημα: τι κερδίζει ο ελληνικός λαός; Θα μειωθούν οι τιμές των ενεργειακών προϊόντων και ο πληθωρισμός; Η απάντηση είναι αρνητική, καθώς η αυξημένη ζήτηση έχει ήδη ανεβάσει τις τιμές. Θα μειωθεί η ενεργειακή εξάρτηση της χώρας; Και πάλι, η απάντηση είναι «όχι».

Ενδεχομένως ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιδιώκει προσωπικά πολιτικά οφέλη, αναζητώντας ένα ισχυρό εξωτερικό ερείσμα. Ωστόσο, οι Έλληνες πολίτες δεν είναι ιθαγενείς για να εντυπωσιαστούν με καθρεφτάκια.