Καμιά φορά η τύχη δεν είναι τόσο τυχαία. Υπάρχουν προδιαθέσεις που προοιωνίζονται δυσάρεστες καταστάσεις, οι οποίες, στην περίπτωση της Αθήνας, δεν εκπλήσσουν κανέναν.

Δεν ήταν τυχαίο λοιπόν ότι τη Δευτέρα, η εφημερίδα «Συντακτών» κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο θέμα το μποτιλιάρισμα στην Αθήνα και γενικότερα στην Αττική, με τον τίτλο: «Το μποτιλιάρισμα μόνιμος κάτοικος της Αττικής». Στο ρεπορτάζ του Ματθαίου Τσιμιτάκη, διαβάζουμε: «Στο κόκκινο η κίνηση και τα νεύρα στους δρόμους της Αττικής». Την ίδια μέρα, μια έντονη, αν και σύντομη, βροχή έπληξε την περιοχή.

Την Τρίτη, η ίδια εφημερίδα, με τίτλο «Καταστροφές από την κακοκαιρία-εξπρές», κατέδειξε ότι η κυκλοφοριακή ασφυξία στην πρωτεύουσα και την ευρύτερη περιοχή της συμβαδίζει με τον πολεοδομικό ιστό και τις αντοχές του σε ακραία καιρικά φαινόμενα. Το τρίπτυχο πολεοδομικό συγκρότημα – κυκλοφοριακό – πλημμύρα συνθέτει μια συμφωνία χάους.

Ο θρήνος για την Αθήνα που χάνεται ξεκίνησε, για τον αρθρογράφο, από τα πρώτα του χρονογραφήματα στην «Ελευθεροτυπία», στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Από τότε, εδώ και 45 χρόνια, θρηνεί την Αθήνα και την Αττική, που χάνονται στα σχέδια της αρπαχτής, τις μηχανορραφίες των μεταφορών συντελεστή δόμησης και τις μεθοδεύσεις άλωσης της παραλίας. Η πόλη μεγαλώνει, η χώρα μικραίνει, τα αυτοκίνητα πληθαίνουν και η ζωή συνεχίζεται...